Σελίδες

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Έπεσε η κυβέρνηση!!! 1η Απριλίου 2013

Έπεσε η κυβέρνηση!!!
Λαϊκή εξέγερση ανέτρεψε την τρικομματική συμμορία των Νενέκων!!!
Ο λαός είπε την τελευταία λέξη!!!FREE photo hosting by Fih.gr
Εκατοντάδες χιλιάδες λαού ξεπήδησαν ξαφνικά αργά το βράδυ, από το πουθενά και βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας να φύγουν κυβέρνηση και τρόικα! Έγιναν πραγματικές μάχες με τα ΜΑΤ που υποχώρησαν κάτω από την αποφασιστικότητα και μαχητικότητα των μαζών! Πανικόβλητη η τριτοκομματική συμμορία έψαχνε να βρει τα ελικόπτερα τα οποία όμως είχαν καθηλωθεί λόγω έλλειψης καυσίμων! Ο Σαμαράς – ο καταλληλότερος πρωθυπουργός! – ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του παραιτείται μετά το λαϊκό ξεσηκωμό από τα πλήθη που μέχρι τώρα παρέμεναν παθητικά και δήλωσε ότι η θέληση του λαού γίνεται σεβαστή! Στο Σύνταγμα 2.000.000 λαού πανηγυρίζουν, απαιτούν να φύγει τώρα η τρόικα από τη χώρα και να αποχωρήσουμε αν χρειαστεί από την ευρωζώνη! Τα γεγονότα εξελίχτηκαν απρόοπτα και κανένας δεν περίμενε αυτή την εξέγερση αφού το απόγευμα χθες στο Σύνταγμα μαζεύτηκαν μόνον 2.000 διαμαρτυρόμενοι, αγανακτισμένοι και από ένας αντιπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ! Καινούργιες μέρες ξημερώνουν. ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΜΕ. Καληνύχτα!
1η Απριλίου 2013
Βήχος Παναγιώτης

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Η αλήθεια για το 1821 μέχρι σήμερα, που οι κρατούντες κρύβουν επιμελώς

Η αλήθεια για το 1821 μέχρι σήμερα, που οι κρατούντες κρύβουν επιμελώFREE photo hosting by Fih.grς
Θυμάστε το ιερατείο του ορθόδοξου φονταμενταλισμού, που απειλούσε ανοιχτά Θεούς και δαίμονες, κραδάνοντας δια του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας πριν μερικά χρόνια; Ο Αρχιεπίσκοπος μάλιστα την περίοδο εκείνη, μιλώντας στη "λαοσύναξη" της Αθήνας είχε κατηγορήσει τους "Αθεους" "για παντελή άγνοια" της ιστορίας του 18ου και 19ου αιώνα στον τόπο αυτό. Και όμως είναι ίσως η εκκλησία η μόνη που δεν δικαιούτε να μιλάει για "άγνοια" γιατί ο ρόλος που έπαιξε όλα αυτά τα χρόνια από το 1821 μέχρι τις μέρες μας, κάθε άλλο παρά καθαρός είναι. Για να πάρουμε μια μικρή "γεύση" του πόσο "προοδευτικός" ήταν ο ρόλος της εκκλησίας όλα αυτά τα χρόνια ας θυμήσουμε στην ηγεσία της εκκλησίας ότι ακόμα και ο Σπύρος Τρικούπης το 1875 στην Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως έγραψε τα εξείς: "Ψευδής είναι η Εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθη κατά πρώτον η σημαία της Επαναστάσεως". Κι επειδή κάποια στιγμή οι μύθοι πρέπει να αντικαθίστανται από τα πραγματικά γεγονότα και την Ιστορία ας κάνουμε μια μικρή "ξενάγηση" στα χρόνια αυτά από την Επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα για να δούμε το ρόλο της εκκλησίας σ΄ αυτά..
Βήχος Παναγιώτης

Ο απόηχος της Γαλλικής Επανάστασης το 1789 με τα μυνήματα περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ρουσώ, Βολταίρος), Ορθολογισμού (Καρτέσιος) και Αθεϊας (Εγκυκλοπαιδιστές), αγγίζει το πρόβλημα της κατεχόμενης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Ελλάδας, και διαμορφώνει νέα κοινωνικοπολιτικά κριτήρια στον υπάρχοντα, εντός και εκτός συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ελληνισμό. Μέσα στα επόμενα τριάντα χρόνια μεθοδεύεται η ιδέα της Απελευθέρωσης και της Επανάστασης.
Το σκιερό, όμως, ιερατικό μέγαρο απέτρεπε την εισροή του ανατέλλοντος δυτικού Διαφωτισμού και μεθόδευε την ασιατική αγραμματοσύνη, διακινώντας τη στατική και νοσηρή θεώρηση ότι πέραν της τυφλής υποταγής, καμία άλλη αρετή δεν είναι απαραίτητη για έναν καλό χριστιανό. Νοοτροπία και καθεστώς που εξυπηρετούσε απόλυτα τους Οθωμανούς, που δε θέλανε ανταρσίες στην αυτοκρατορία τους, ενώ παράλληλα κι η εκκλησία απολάμβανε στο ακέραιο όλα τα συμφωνημένα προνόμια.

Έτσι, λοιπόν, όταν ξεκίνησε η Επανάσταση του 1821 η εκκλησία μέσω του Πατριαρχείου ΤΗΝ ΑΦΟΡIΣΕ όπως αφόρισε και τους επαναστάτες, το Ρήγα Φεραίο, αλλά και τον Υψηλάντη. Νάτη λοιπόν η επαίσχυντη απόφαση Αφορισμού: "... Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισείτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία τους έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ΄ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των Θείων νόμων και κανονικών διατάξεων... ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΙ υπάρχειεν και κατηραμένοι και αυγχώρητοι και μετά θάνατον (...)".

Ο αφορισμός, εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και, μεταξύ άλλων, των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης κλπ., κλπ. Έτσι λοιπόν όπως έχουμε γράψει παλιότερα στον μακαρίτη "Παλαιών Πατρών Γερμανό", τον κύριο Χριστόδουλο ότι όταν το Γενάρη του 1821 ο Παπαφλέσσας έφθασε στη Βοστίτσα (Αίγιο) για να ξεσηκώσει τους προκρίτους και τους αρχιερείς ενανίων των τούρκων κατακτητών, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τον αποκάλεσε "εξωλέστατον" και "απατεώνα"! Ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στις πρώτες σελίδες των απομνημονευμάτων του - που διάβασα ο ίδιος με τα μάτια μου - ομολογεί ότι όταν ξεκίνησε ο ξεσηκωμός δεν ήταν στην Αγία Λαύρα, ούτε ύψωσε εκεί λάβαρα, όπως του "καταλογίζουν" μεταγενέστεροι και σημερινοί θαυμαστές του, σαν τον Χριστόδουλο και όχι μόνο. Ο Παπαφλέσσας πάντως συνέχισε μετά τη Βοστίτσα το απελευθερωτικό του έργο ως το... Μανιάκι, μολονότι κεκοσμημένος με επίθετα όπως "απατεών" και "εξωλέστατος" από τον αρχιεπίσκοπο αλάβαρον...

**********************************

Αυτά συνέβησαν τότε. Αλλά και αργότερα η εκκλησία - για να έρθουμε σε ποιο κοντινά μας χρόνια - αναθεμάτισε και το Βενιζέλο και συμμετείχε ενεργά στη δικτατορία του Μεταξά... Ας δούμε όμως τι συνέβη τον καιρό της Γερμανικής κατοχής στη χώρα μας. Κατ΄ αρχάς ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος της εποχής, ο Δαμασκηνός, ανέβηκε στο θρόνο του λόγω της εκλεκτικής του σχέσης με την κατοχική "κυβέρνηση" του Τσολάκογλου. Μάλιστα σε επιστολή του προς τον Τσολάκογλου (και αφού είχε με τη βοήθεια του τελευταίου καταλάβει την Αρχιεπισκοπή) ο Δαμασκηνός χαρακτήριζε τη συνθηκολόγηση με τους κατακτητές σαν "μέτρον ανάγκης"...

Στα χρόνια του εμφυλίου, αλλά και κατοπινά, η εκκλησία δηλώνει πάντα πίστη στας "εθνικάς" δυνάμεις της πολιτικής ζωής του τόπου και επομένως οι εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου που καταδικάζουν τον απελευθερωτικό αγώνα και τους αριστερούς, είναι στην ημερήσια διάταξη. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετά χρόνια αργότερα, το 1984, το ένα τρίτο των μελών της Ιεράς Συνόδου είχε προϋπηρεσία στο στρατό κατά την περίοδο του Εμφυλίου! Ορισμένοι μάλιστα από τους αρχιμανδρίτες εκείνης της εποχής, που αργότερα έγιναν ισχυροί μητροπολίτες, εκτός των άλλων υπηρέτησαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μακρόνησο.

Η επίσημη εκκλησία υπήρξε, όμως, ανέκαθεν και κήρυκας του σκοταδισμού και στον τομέα της σκέψης, πολύ δε περισσότερο της δράσης, όσον αφορά την κατοχύρωση προοδευτικών μέτρων στο χώρο της εκπαίδευσης (άλλωστε οι μαθητές το 1999 ήταν οι τελευταίοι που έμαθαν τι σημαίνει να "αποκηρύσσει" τον αγώνα τους η εκκλησία, όπως συνέβη με τις δηλώσεις του κυρίου Χριστόδουλου). Έτσι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας μας βρέθηκαν κατά καιρούς στο στόχαστρο της εκκλησίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση με τους "μαλλιαρούς"-δημοτικιστές. Τότε με παρέμβαση της Ιεράς Συνόδου τον Ιούλη του 1925 για να αντιμετωπιστούν οι "άθεοι" δημοτικιστές το κράτος απομακρύνει το Γενάρη του 1926 από τις θέσεις τους τούς "επικίνδυνους" για την πνευματική υγεία των παιδιών μας τους εκπαιδευτικούς Γληνό, Ιορδανίδη, Δελμούζο, Ρόζα Ιμβριώτη, Παπαμαύρο και Κώστα Βάρναλη. Επιπλέον το κράτος καταργεί και την Παιδαγωγική Ακαδημία.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1954, στο στόχαστρο της Ιεράς Συνόδου μπαίνει και ο Καζαντζάκης. Τα έργα του "Καπετάν Μιχάλης" και "Ο τελευταίος Πειρασμός" προκαλούν τη μήνιν του ιερατείου. Η Ιερά Σύνοδος ζητά από το Πατριαρχείο να αφορίσει τα βιβλία, αλλά ο σάλος που προκαλείται αποσοβεί μια τέτοια εξέλιξη. Είναι προφανές ότι το νήμα που συνδέει εκείνους που αφόρισαν το Λασκαράτο, που κυνήγησαν το Γληνό, το Βάρναλη και τον Καζαντζάκη, είναι το ίδιο νήμα που ένωσε τον Χριστόδουλο με τους αφρίζοντες "χριστιανούς" της "λαοσύναξης" της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας...

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩν ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ

Το ρόλο που έπαιξε η εκκλησία στην περίοδο της χούντας του "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" τον γνωρίζουν άπαντες. Ο Μητροπολίτης Κυθήρων Μελέτιος μας έδωσε τότε μια σαφή εικόνα της στάσης της εκκλησίας απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς: "Οι αγώνες ημών υπήρξαν μακροί, σταθεροί και πιστοί. Εδικαιώθημεν! Ηλθεν η Επανάστασης της 21ης Απριλίου 1967, ως από μηχανής Θεός. Επεζητούμεν μίαν τοιαύτην μεταβολήν. Ηπλωσεν ο Θεός την χείρα του. Εφθασεν αληθώς Σωτήρ εις την κατάλληλον στιγμήν"! Ποιος δεν θυμάται τον πνευματικό πατέρα του Χριστόδουλου (όταν διάβαζε και δεν πρόσεξε ότι είχαμε χούντα), τον Ιερώνυμο και τα πάρε δώσε με τους πραξικοπηματίες; Όμως ο ίδιος ο Χριστόδουλος την περίοδο εκείνη αρθρογραφούσε στον "Ελεύθερο Κόσμο" του Κωνσταντόπουλου, τη γνωστή φασιστική φυλλάδα και υπήρξε μέλος της "Ζωής" - γι΄ αυτά του τα κατορθώματα θα επανέλθω σε άλλο μου άρθρο - ενός παραθρησκευτικού σωματείου που στέλεχός της ήταν ο Ιερώνυμος, ο πρωθιερέας της Φρειδερίκης και εκλεκτός της χούντας των συνταγματαρχών. Φίλος και "εν Θεώ αδελφός" ο Χριστόδουλος τότε και με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Παρασκευόπουλο που "άφησε εποχή" με την περίφημη προσφώνησή του στη Δέσποινα Παπαδοπούλου, τη γυναίκα του δικτάτορα, που την παρομοίαζε με την... Παναγία!

Αλλά και σήμερα ο κύριος Χριστόδουλος πίσω από το μοντέρνο - αλλά υποκριτικό - ύφος του ("σας πάω με τα σκουλαρίκια"), την υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών, τη χρήση των ανεκδότων και της πιο εξελιγμένης δημαγωγικής στρατηγικής, δεν μπορεί να κρύψει το συνεκτικό ιδεολογικό και πολιτικό λόγο του με εμφανές ακροδεξιό πρόσημο. Κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να τον κρίνει, ερχόταν η στερεότυπη απάντηση ότι "ο λόγος του είναι πνευματικός και ουχί πολιτικός". Κι ας χαρακτηρίζει "γραικύλους" όσους τολμούν να ζητήσουν την αλλαγή της μεταξικής ποινικής και λοιπής νομοθεσίας, με την οποία επιβάλλεται ένα ημι-θεοκρατικό καθεστώς στη χώρα. Κι ας αποκαλύπτονται οι (κάθε άλλο παρά Θεολογικοί) δεσμοί του με τη ρατσιστική κι εθνικιστική ακροδεξιά, με πρώτη και καλύτερη τη χουντοφασιστική εφημερίδα "Στόχος" και επί χούντας τον "Ελεύθερο Κόσμο" του Κωνσταντόπουλου, όπως γράψαμε παραπάνω. Αλλά ο ακροδεξιός αρχιεπίσκοπος ούτε για τη σχέση του με τον Ιερώνυμο και τη χούντα δέχεται να εξηγηθεί. Λέγοντας πότε το ένα και πότε το ανάποδο, καταφέρνει να κερδίσει - με τη βοήθεια των ΜΜΕ - υψηλές δημοτικότητες, ώστε να διαπραγματεύεται από καλύτερες θέσεις τα προνόμιά του. Όταν ξέσπασε η διαμάχη για το περίφημο "νίκας τοις βασιλεύσι", πέρασε μια καταπληκτικής έμπνευσης συμβιβαστική απόφαση στην Ιεραρχεία για να κρατάει τους συσχετισμούς: Θα λέτε "βασιλεύσι" στους πιστούς, στο ποίμνιο εντός του ναού και "ευσεβέσι" όταν μας ακούνε και άλλα αυτιά, σε δημόσιες τελετές (με την εξαίρεση πάντως της Λακωνίας, όπου - λόγω ιδιαίτερων πολιτικών συνθηκών - θα ψάλλετε παντού και πάντοτε το "τοις βασιλεύσι"...)

Επί δύο ολόκληρα χρόνια έμεναν ασχολίαστες οι προτροπές των υφισταμένων του Χριστόδουλου, που άλλοτε τον ήθελαν "Εθνάρχη του γένους των Ελλήνων" (Νεκτάριοε Μουλατσιώτης) κι άλλοτε ζητούσαν να μπουν στη βουλή οι δεσποτάδες μέσω των ψηφοδελτίων επικρατείας των κομμάτων (Μητροπολίτης Τριφυλίας Στέφανος, Ιούνιος 1998). Κι ο ίδιος, άλλωστε, δεν παρέλειπε να εμφανιστεί ως μια εν δυνάμει λύση σωτηρίας του λαού και του έθνους: "Εάν ποτέ οι περιστάσεις το καλέσουν εμείς, η εκκλησία, ποτέ δεν αρνηθήκαμε να προσφέρουμε υπηρεσίες στο λαό και την πατρίδα μας", δήλωνε χαρακτηριστικά το Δεκέμβριο του 1998 και το επανέλαβε το 2000... Το τι υπηρεσίες προσέφεραν όλοι αυτοί στον ελληνικό λαό το είδαμε καθαρά.

Στο μεταξύ, ο κύριος Χριστόδουλος, δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταγγέλλει τους Ευρωπαίους ("όταν εμείς χτίζαμε την Ακρόπολη, αυτοί έμεναν σε σπηλιές") λες και την Ακρόπολη την έχτισαν οι δεσποτάδες! Ταυτόχρονα όμως διεκδίκησε και πήρε τα 126 δισεκατομμύρια από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Μπορεί άνετα να μιλάει για τη "βάρβαρη ανατολή", να αναφέρεται στις "αλύτρωτες" πατρίδες, να καταγγέλλει την "εκ των έσω απειλή" (των "ενδοτικών" προφανώς) - έτσι ώστε μετά, με το κύρος του Εθνάρχη, να διαπραγματεύεται με το κράτος ορισμένες χιλιάδες στρέμματα στο Σούνιο και τον Κοκκιναρά. Αληθινός μαέστρος του πολιτικού λαϊκισμού, κατήγγειλε τον Ιανουάριο του 1999 σε εθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο την κρατική διαφθορά, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε απλώς να χτίσει αυθαίρετα ναό πάνω σε ένα ρέμα του Χαλανδρίου!

Αναγκάστηκε ακόμα και ο Λαλιώτης τότε να πει πως "δεν γίνεται στο όνομα του Θεού να πνιγούν πολίτες". Για τα πάντα, άλλωστε, φρόντιζε και φροντίζει ο καλολαδωμένος μηχανισμός δημοσίων σχέσεων: Μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα γαλαντόμα απέναντι στους σεισμοπαθείς, η εκκλησία της Ελλάδας, πρόβλεψε όμως στον επίσημο προϋπολογισμό της του 2000 κάπου 700 δισ. για την προβολή της ίδιας και των θέσεών της- από τα ΜΜΕ και όχι μόνο. (Αυγή 16/1/00).

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Αυτή είναι η στάση της εκκλησίας από το 1821 μέχρι σήμερα, του μεγαλύτερου τσιφλικά της Ελλάδας με τα χιλιάδες στρέμματα γης στην κατοχή της, κύριου μεγαλομέτοχου σε τραπεζικές μετοχές, με αμύθητη περιουσία που εκμεταλλεύεται την κρίση και παρακμή του καπιταλισμού που ωθεί εκατομμύρια ανθρώπους στην απελπισία και στην αναζήτηση της ψεύτικης, απατηλής ουράνιας ελπίδας για τις διαψευσμένες γήινες ελπίδες. Όσο γι΄ αυτούς που "πίνουν νερό" στο όνομά του και κάνουν χιλιόμετρα να τον ακούσουν έχω να τους κάνω γνωστό το παρακάτω γνωμικό που έγραψε ο Ναζιανζηνός στον Άγιο Ιερώνυμο και ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους, αν έχουν ακόμα τη δυνατότητα να σκεφθούν λογικά: "Έχουμε ανάγκη από όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Όσο λιγότερα καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται...".

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

ΜΑΣΤΟΥΡΙΑΣΤΕ!

ΜΑΣΤΟΥΡΙΑΣΤΕ!
Μόνο εξαρτημένοι και χειραγωγημένοι εργαζόμενοι και κοινωνικές ομάδες μπορούν να αποδεχτούν την ιδέα ότι τα Μνημόνια, η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι αναγκαίο κακό για να σωθεί η χώρα!
Αποποινικοποίηση των ναρκωτικών και ποινικοποίηση των αγώνων αποφάσισαν οι δωσίλογοι.FREE photo hosting by Fih.gr
Η κυβέρνηση των αδίστακτων δωσίλογων ΕΕ-ΔΝΤ- ΤΡΟΪΚΑΣ και ντόπιου κεφαλαίου, αντιλαμβάνεται ότι μόνον εξαρτημένοι και χειραγωγημένοι με πλύση εγκεφάλων από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, με άγρια καταστολή, αλλά και με ναρκωτικές ουσίες εργαζόμενοι και κοινωνικές ομάδες μπορούν να αποδεχτούν την ιδέα ότι η φτώχεια και η εξαθλίωση, στην οποία βυθίζουν το λαό -δεσμώτη των διεθνών αρπακτικών τοκογλύφων- τρία χρόνια τώρα, είναι αναγκαίο κακό για να σωθεί η χώρα! Επιτέλους, το πρόγραμμα-όνειρο του Γ.Α.Π., όπως το είχε εκφράσει υπό την ιδιότητα του Υπουργού Παιδείας από το 1997 («Θα δοθεί η δυνατότητα στον χρήστη κάναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για προσωπική του και μόνο χρήση»!), γίνεται πραγματικότητα με τη συναίνεση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ!!! Εδώ βοήθησε και μια ολόκληρη μακροχρόνια εκστρατεία για την προώθηση της ιδεολογίας της "μαστούρας", πλασαρίσματος της "ναρκο-χαύνωσης", ενός εθισμού της κοινής γνώμης, συχνά μάλιστα και με δήθεν “προοδευτικό”, “ελευθεριακό” μανδύα. Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε το… 1997 και είναι το ίδιο επίκαιρο όπως τότε…
Βήχος Παναγιώτης

Άρθρο 29 Προμήθεια και κατοχή ναρκωτικών ουσιών για προσωπική χρήση
1. Δεν τιμωρείται όποιος για δική του αποκλειστική χρήση προμηθεύεται ή κατέχει με οποιονδήποτε τρόπο ναρκωτικά σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση.
2. Όποιος για δική του αποκλειστική χρήση καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση, τιμωρείται με κράτηση μέχρι τριών μηνών και με πρόστιμο μέχρι χιλίων (1.000) ευρώ.
3. Η διαπίστωση του σκοπού εξυπηρέτησης της ανάγκης για δική του αποκλειστικά χρήση της συγκεκριμένης ουσίας γίνεται με συνεκτίμηση του είδους, της καθαρότητας και της ποσότητας του συγκεκριμένου ναρκωτικού, σε συνδυασμό με τη συχνότητα χρήσης, τον χρόνο χρήσης, την ημερήσια δόση και τις ιδιαίτερες ανάγκες χρήσης του συγκεκριμένου δράστη.
4. Όποιος κάνει χρήση ναρκωτικών σε δημόσιο χώρο τιμωρείται με κράτηση μέχρι έξι μηνών και με πρόστιμο μέχρι δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ.
5. Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος καταρτίζει πλαστή, νοθεύει ή χρησιμοποιεί πλαστή ιατρική συνταγή χορήγησης ναρκωτικών με σκοπό τη χρήση τους από τον ίδιο.
6. Η διάταξη του άρθρου 20 παρ. 3 εδάφιο α΄ εφαρμόζεται αναλογικά και στις προηγούμενες παραγράφους.
Λίγα λόγια για την αποποινικοποίηση και το σκοταδισμό
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ τον Ιούνη του 1997. Επειδή το θέμα που διαπραγματεύεται είναι πολύ σημαντικό και η κατάσταση από τότε έχει αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο για τους εξαρτημένους απ΄ τα ναρκωτικά φίλους μας, νομίζω ότι αξίζει να το δημοσιεύσω στην ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ και πάλι.
Θέση πρώτη: "Τα βιβλία του Καζαντζάκη πρέπει να καούν στην πυρά".
Θέση δεύτερη: "Να δοθεί η δυνατότητα στον χρήστη κάναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για προσωπική του και μόνο χρήση".
Οι δύο παραπάνω θέσεις διατυπώθηκαν την ίδια μέρα. Η πρώτη αποτελεί άποψη ενός διδάκτορα Θεολογίας, που κατέχει θέση σχολικού συμβούλου και περιέχεται σε επίσημη εγκύκλιο που απέστειλε στους διδάσκοντες καθηγητές. Η δεύτερη αποτελεί άποψη του αναπληρωτή υπουργού εξωτερικών και επί αρκετά χρόνια διατελέσαντα υπουργό Παιδείας Γ. Παπανδρέου, η οποία διατυπώθηκε σε περιοδικό με ευκρινώς νεανικό αναγνωστικό κοινό.
Αν τώρα κάποιος αποτολμούσε να "δέσει" αυτές τις "θέσεις" με το περιεχόμενο των εκθέσεων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΔΝΤ κ.ά) και στις αντίστοιχες κυβερνητικές επιδιώξεις, πολλοί αναγνώστες ίσως να μην συμφωνούσαν μαζί του! Θάχαν, όμως, άδικο γιατί όλες οι παραπάνω περιπτώσεις στη βάση τους στηρίζονται σε έναν ιδιόμορφο μιθριδατισμό, ως διαδικασία εξοικείωσης με το κάθε είδους δηλητήριο και κατ΄ επέκταση με τον ίδιο τον εθισμό. Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει χάσμα ανάμεσα στην αντίληψη που θέλει να μπαίνει σε διάλογο η νομιμοποίηση της χασισοκαλλιέργειας στα μπαλκόνια και στο ενδεχόμενο "ρίψης στην πυρά" των βιβλίων του Καζαντζάκη, ή την επιζήτηση της συναίνεσης των εργαζομένων στην απαλλοτρίωση των πλέον ελάχιστων και στοιχειωδών δικαιωμάτων τους. Σε κάθε μια και σε όλες τις πάρα πάνω περιπτώσεις, εκείνο που επιχειρείται να θεοποιηθεί είναι η ιδέα, η αντίληψη και η συνείδηση της ατομικής, της συλλογικής και κοινωνικής εν τέλει υποταγής στη λογική του "σφάξε με αγά μ΄ ν΄ αγιάσω"...
Παραμονές του 21ου αιώνα και με δεδομένη την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, μόνο στην επιβολή του σκοταδισμού αποβλέπει ο συνεχής βομβαρδισμός από διεθνείς οργανισμούς, κυβέρνηση και μεγαλοεπιχειρηματίες, ότι για να εξασφαλιστεί η ευημερία πρέπει να αποδεχτούμε την κλιμάκωση των αντεργατικών μέτρων που οδηγούν τις κοινωνίες σε μεγαλύτερη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου. Μόνο εξαρτημένοι και χειραγωγημένοι εργαζόμενοι και κοινωνικές ομάδες μπορούν να αποδεχτούν την ιδέα ότι η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με τη συνεχή μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, την αύξηση των ορίων ηλικίας, την περικοπή των συντάξεων. Μόνο υποταγμένοι στις αντιλήψεις της άρχουσας τάξης είναι δυνατόν να συμφωνήσουν πως η ευημερία των εργαζομένων περνάει μέσα από την ασυδοσία των κεφαλαιοκρατών και την αύξηση των υπερδερδών τους με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου...
Να, λοιπόν, τι συνδέει τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τον θεολόγο από τη Λάρισα, τον υπουργό και την κυβέρνηση. Είναι βαθιά νήματα που συνδέουν το σκοταδισμό του θεολόγου με την έντονα αρρωστημένη προπαγάνδιση κρισιακών κοινωνικών φαινομένων όπως η "ναρκο-εξάρτηση". Προπαγάνδιση, που γίνεται, μάλιστα, με τη μορφή της "φιλελευθεριότητας" στη βάση της οποίας "πολιτεύεται" ο κύριος υπουργός. Φυσικά, οι συγκεκριμένες θέσεις που εξέφρασε ο Γ. Παπανδρέου δεν αποτελούν απλώς και μόνο μια προσωπική άποψη, όπως ισχυρίζεται ο κύριος Ρέππας, αλλά αποτελούν μέρος μιας πανευρωπαϊκής τουλάχιστον εκστρατείας για την προώθηση της ιδεολογίας της "μαστούρας".
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κον Μπεντίτ ήρθε στη χώρα μας για να πλασάρει αυτή την άποψη, και στη σχετική εκδήλωση που έγινε έδωσε το "παρών" του και ο Γ. Παπανδρέου. Η εκσυγχρονιστική προοπτική προφανώς προβλέπει για τους νέους χασίσι, μαστούρα, κοιμισμένες συνειδήσεις με εξαρτημένη σκέψη. Θέλουν τη νεολαία πειθήνια μάζα στις ορέξεις του κεφαλαίου. Έτσι κι ο Γ. Παπανδρέου προσφέρει από τη θέση του σαν υπουργός κύρος στην άποψη περί νομιμοποίησης των εξαρτησιογόνων ουσιών, εισάγοντας τη θεωρία της κατ΄ οίκον μαστούρας και με σημαία την "πρωτιά" του σε ψήφους στην εκλογική του περιφέρεια, πατάει στην υπουργική του καρέκλα για να παίξει ρόλο "γλάστρας" στο θερμοκήπιο του εθισμού της κοινής γνώμης, ώστε να αποδεχτεί η τελευταία το νόμιμο της "παραμύθας" .
Ναι, είναι πολύ βαθιά τα νήματα που διαπλέκουν μεταξύ τους τις αντιλήψεις του θεολόγου και του κυρίου υπουργού. Κι αυτό, γιατί τόσο ο νεότευκτος "μακαρθισμός" όσο και το πλασάρισμα της "ναρκο-χαύνωσης" με το μανδύα της "προοδευτικότητας¨(!) και τις επικλήσεις περί "ανοιχτού μυαλού"(!!!) έχουν κοινή ρίζα. Οι αιτίες τους ανάγονται στις ανοχές και στις αντοχές του σημερινού κοινωνικού και πολιτικού συστήματος. Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελεύθερα". Όλο και λιγότερο ανέχεται αρχές και αξίες, που περιποιούν τιμή στον άνθρωπο. Δεν ανέχεται ανθρώπους που δεν συναινούν στην απώλεια των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς τους. Δεν θέλει ανθρώπους που σκέφτονται, που αμφιβάλλουν, που ερευνούν, που αγωνίζονται. θέλει την υποταγή, την αλλοτρίωση, τον "ωχαδερφισμό", την εξατομίκευση, την απομόνωση. Θέλει τον άνθρωπο "ανυποψίαστο" και βουτηγμένο στην "πάρτη του". Κι αυτό επιτυγχάνεται, όταν τα μυαλά των ανθρώπων καλυφθούν είτε από το απόλυτο μαύρο πέπλο της άγνοιας είτε από την απόλυτη "θολούρα" της πρέζας, είτε κι από τα δυο μαζί. Ναι, λοιπόν. Όποιος δεν διαβάζει Καζαντζάκη, όποιος δηλ., δεν έρχεται σε επαφή με θέσεις κι απόψεις που βρίσκονται στον αντίποδα των κυρίαρχων τάξεων, που αμφισβητούν την ιδεολογία της εκμετάλλευσης, που αντιτίθενται στην αιώνια σκλαβιά του "έτσι είναι τα πράματα κι έτσι θα μείνουν", δεν συλλογάται λεύτερα. Όποιος "βρίσκει την άκρη" στη μαστούρα, όποιος βολεύεται στο να ζει με παραισθήσεις και όχι στο να παλεύει για να ζήσει τα οράματά του, δεν συλλογάται λεύτερα. Τέτοιους, "τυφλούς", εξαπατημένους και τελικά ελεγχόμενους ανθρώπους θέλει το σύστημά τους. Γι΄ αυτό και οι εγκέφαλοι της ιδεολογίας της μαστούρας μας προτρέπουν να ρίξουμε μια "εξευρωπαϊσμένη" ματιά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου οι εκεί Παπανδρέου συνεπικουρούμενοι από έναν πολυδαίδαλο μηχανισμό εμφανίζουν ως "ιν" και ως "προχωρημένο" οτιδήποτε σε "απογειώνει" από την πραγματικότητα, ενώ παράλληλα εμφανίζουν την αποχαύνωση ως "προοδευτική εμπειρία". Και δεν μας λένε, βέβαια, ότι το κοινωνικό σύστημα της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης, της περιθωριοποίησης και της βαρβαρότητας, ο καπιταλισμός δηλ. στην πιο στυγνή του σημερινή μορφή, συνιστά το θερμοκήπιο για να παράγονται ανθρώπινα θύματα πάνω στα οποία κερδίζουν οι έμποροι του θανάτου.
Φυσικά, το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν λύνεται ούτε με την ποινικοποίηση ούτε με την αποποινικοποίηση. Γιατί το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν είναι ούτε ποινικό ούτε νομικό. Είναι κοινωνικό πρόβλημα. Και ένα κοινωνικό σύστημα που συντηρεί, παράγει και αναπαράγει τα αίτια που οδηγούν ευρύτατα στρώματα στο περιθώριο, στην εξάρτηση, στη φυγή, στην αποχαύνωση, στην αλλοτρίωση, που η διατήρησή του ως σύστημα περνά μέσα και από τη μετατροπή του ανθρώπου σε "φυτό", δεν μπορεί και δεν θέλει - γιατί δεν το συμφέρει - να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, είτε το αποποινικοποιήσει είτε όχι. Για μας, όμως, σε αυτό το σύστημα που μας θέλει "φυτά" προέχει να παλέψουμε ώστε να μην το κάνει και με το νόμο.
Ποια είναι τώρα η στάση των ΜΜΕ στο πρόβλημα των ναρκωτικών και την... τοποθέτηση του υπουργού Γ. Παπανδρέου για καλλιέργεια χασίς στα μπαλκόνια; Φαίνεται πως οι "αιρετικές απόψεις" του κυρίου αυτού δεν είναι και τόσο "αιρετικές" για τα ΜΜΕ και τις "έγκυρες" εφημερίδες: "Στις πολιτισμένες κοινωνίες συνηθίζουμε να λέμε ότι αυτό είναι το ακριβές μέτρο της δημοκρατίας: η ελευθερία της άποψης και η ανοχή του Άλλου, του διαφορετικού"... "Ο Γ. Παπανδρέου είπε την άποψή του και κανέναν δεν υποχρέωσε να την αποδεχτεί ή να την εφαρμόσει"... "Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε για χασίσι: μιλάμε για δημοκρατία"... "Εξ αυτού του λόγου ο κίνδυνος δεν προέρχεται από "επικίνδυνες απόψεις". Προέρχεται από ανθρώπους που χαρακτηρίζουν τις απόψεις επικίνδυνες"... Μ΄ αυτά και άλλα τέτοια διανθίσματα ο Ι. Πρετεντέρης του Βήματος (25/5/97) μπήκε στη "μάχη σωτηρίας της δημοκρατίας που κινδυνεύει"!
Στο ίδιο σχεδόν μοτίβο και οι άλλες εφημερίδες, συμπεριλαμβανόμενης και της Αυγής. Δεν προκαλεί πλέον εντύπωση η κάθε παρόμοια προσέγγιση ενός προβλήματος που πραγματικά άπτεται της δημοκρατίας. Ποιας δημοκρατίας όμως; Μα... αυτής ακριβώς, που διαφεντεύει την πολιτισμένη βαρβαρότητα του ολοένα και πιο παρασιτικού καπιταλιστικού συστήματος. Αυτή που, όσο υπάρχουν στους κόλπους της ενεργά στοιχεία αμφισβήτησης της σαπίλας της, δεν μπορεί να εκτοξεύει ήσυχη τη μπόχα της για να καταπνίγει αυτούς που επειδή δεν ανέχονται την "ελεύθερη δημοκρατική" σκλαβιά της, ζουν και αναπνέουν με την ελευθερία εναντίωσης ως την οριστική ανατροπή της και την αντικατάστασή της με την εργατική δημοκρατία και το σοσιαλισμό.
Αυτός είναι ο φόβος της για τη "ζωή" της κυρίαρχης τάξης μέσα στην κρίση του συστήματος και της δημοκρατίας της, που δεν της αρκεί η εκμετάλλευση, η καταπίεση και η εξαθλίωση των εργαζομένων - και ιδιαίτερα των νέων, αλλά απαιτεί τον εθισμό, την εξάρτηση και την αποχαύνωσή τους, για να ΄ναι πιο σίγουρη ότι τα σαθρά της θεμέλια μπορούν να αντέχουν τη στήριξη του βάθρου της εξουσίας της. Τη συνείδησή τους αποζητά να υποτάξει και όταν κινδυνεύει να μην μπορεί να το εξασφαλίζει, αυξάνει τα όρια της ελευθερίας μέχρι το χασίς και τα ναρκωτικά... Αυτή τη δημοκρατία υπερασπίζονται οι εν λόγω εφημερίδες και δημοσιογράφοι, των άβουλων εξατομικευμένων εξαρτημένων και χωρίς συνείδηση ανθρώπων ενάντια στη συλλογική συνειδητή δράση της προοπτικής, όπου οι εργαζόμενοι θα διαφεντεύουν οι ίδιοι τις τύχες τους. Πράγματι, κύριοι φαρισαίοι δημοκράτες, οπαδοί του άθλιου παράδεισου, της "άγιας" κοινωνίας σας, η δημοκρατία σας δεν κινδυνεύει από το χασίς, γιατί ζει με το χασίς που προσφέρει απλόχερα για να παρατείνει τη ζωή της, περιμένοντας αναπόφευκτα τον νεκροθάφτη της...
Παναγιώτης Βήχος
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Αυτοί που ασκούν εξουσία τυπικά απαγορεύουν τη χρήση ουσιών ενώ ουσιαστικά ενθαρρύνουν με κάθε τρόπο τη διάδοσή τους. Απώτερος στόχος όλων είναι ο έλεγχος του πληθυσμού και ιδιαίτερα των ενοχλητικών ομάδων που ωθούνται στο περιθώριο, διαμέσου της χρήσης ουσιών. Στη σημερινή εποχή της τρομακτικής κρίσης της κοινωνίας και των θεσμών της τα ναρκωτικά εντάσσονται κι αυτά στη βιοπολιτική της εξουσίας πάνω στο ανθρώπινο είδος. Ο κυρίαρχος λόγος είναι ο λόγος της νόρμας που ορίζει τους κώδικες της ομαδοποίησης του πληθυσμού και ρυθμίζει την συμπεριφορά του με βάση τις ανάγκες της κυρίαρχης τάξης και της εξουσίας της. Τα ναρκωτικά υπηρετούν - με τεράστιο γι΄ αυτήν όφελος σε όλα τα επίπεδα - αυτές τις ανάγκες. Στις τεχνικές της πειθάρχησης των πιο ανήσυχων κοινωνικών στοιχείων, της ρύθμισης της συμπεριφοράς τους με στόχο την προσαρμογή στη νόρμα περιλαμβάνεται - πέραν της φυλακής και των άλλων τεχνικών καταστολής - και η χρήση νόμιμων και παράνομων ουσιών, με ή χωρίς ιατρική συνταγή. Σ΄ αυτές εντάσσεται και η "διαχείριση της τοξικομανίας".
Η τοξικομανία, η περιθωριακότητα, ο αποκλεισμός, έκφραση της τρομακτικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος έρχονται με τη σειρά τους να βαθύνουν ακόμα περισσότερο αυτή την κρίση. Οι πολιτικές πού προτείνονται για την αντιμετώπισή της, τόσο η πολιτική της καταστολής όσο και αυτή της νομιμοποίησης των ουσιών λειτουργούν με την ίδια λογική, αυτήν της ανάγκης της κυρίαρχης τάξης να ασκεί όλο και πιο σφιχτό κοινωνικό έλεγχο. Τόσο το παράνομο όσο και το θεσμοποιημένο περιθώριο, τόσο η φυλακή όσο και η νόμιμη συντήρηση της εξάρτησης μέσα από τη χορήγηση υποκατάστατων, όλα κατατείνουν στον έλεγχο της συμπεριφοράς πλατιών κοινωνικών στρωμάτων μέσα στα πλαίσια της "ομαλότητας" πού το ίδιο το σύστημα με τις δικές του ιστορικά προσδιορισμένες νόρμες καθορίζει. "Από τον έλεγχο της φυλακής στον πιο λεπτό έλεγχο πού γίνεται τόσο αποτελεσματικός όσο πιο πολύ ιατρικοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη", λέει ο Edouard Zarifian.
Κάποιοι ζητούν τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών "για να μειωθεί η παραβατικότητα, η εγκληματικότητα", όπως λένε. Σίγουρα η νομιμοποίηση θα μπορούσε να μειώσει την παραβατικότητα για την εξασφάλιση της δόσης, να μειώσει επίσης τα ατυχή συμβάντα από τη νόθευση της ηρωίνης απ΄ τους εμπόρους. Τι θα γίνει όμως με τις καινούργιες ουσίες που παράγονται διαρκώς στα εργαστήρια και πού θα βγαίνουν μαζικά στην κυκλοφορία μέσα από νόμιμες πια επιχειρήσεις ναρκωτικών; Πόσες απ΄ αυτές δεν θα έχουν θανατηφόρα αποτελέσματα στους νέους που θα καταφεύγουν σ΄ αυτές, επειδή πνίγονται απ΄ τη ζωή τους;
Είναι γνωστό το πείραμα του πάρκου της Ζυρίχης, όπου ήταν ελεύθερη - και με ελεύθερη διάθεση συρίγκων - η χρήση όλων των ουσιών. Το πείραμα απέτυχε και το πάρκο έκλεισε, αφού πρώτα μετατράπηκε σε μια κόλαση ζωντανών νεκρών. Σε ανάλογου χαρακτήρα κόλαση έχουν μετατραπεί σήμερα και οι λεγόμενες "shooting galleries" στη Φραγκφούρτη και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. αναφέρονται πολλοί στο λεγόμενο "πείραμα της Ολλανδίας". Όμως, πέρα από τις σοβαρές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο χώρες, σε επίπεδο οικονομικό, κουλτούρας, οργάνωσης υγειονομικών υπηρεσιών και γενικότερης πολιτικής, που καθιστούν αδύνατη τη μηχανική μεταφορά οποιουδήποτε μοντέλου, πρέπει να τονιστεί ότι το "πείραμα", έτσι όπως προβάλλεται, είναι εν πολλοίς ένας μύθος. Στην Ολλανδία δεν είναι νόμιμα τα ναρκωτικά. Απλά υπάρχει μια στάση ανοχής από την πλευρά των αρχών, στη χρήση χασίς σε ειδικούς χώρους, τα "coffee shops". Δεν έχει αυξηθεί η ενδοφλέβια χρήση ηρωίνης, που παραμένει σε μέσα επίπεδα. Αυξήθηκε, όμως, η χρήση άλλων, φαρμακευτικών ουσιών - λόγω, ίσως, και του φόβου του aids - και επεκτάθηκε πολύ η καλλιέργεια χασίς. Η Ολλανδία κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες που παράγουν συνθετικά ναρκωτικά. Η ίδια, πέρα απ΄ τα άλλα, έχει μετατραπεί σε διεθνές κέντρο εμπορίου ναρκωτικών.
"Να δώσουμε τα ναρκωτικά στον τοξικομανή για να μας αφήσει ήσυχους", υποστηρίζουν οι υπέρμαχοι της νομιμοποίησης. Μέσα σε μια πραγματικότητα τρομακτικής κρίσης που συνθλίβει το νέο άνθρωπο, εκείνο που προτείνεται σαν λύση είναι οι "νόμιμες οδοί διαφυγής", στο όνομα της "ατομικής ησυχίας" του μικροαστικού βολέματος. Όμως η καλλιέργεια ενός κλίματος κοινωνικής απάθειας απέναντι στο δράμα του εξαρτημένου ατόμου και στις κοινωνικές αιτίες του προβλήματος των ναρκωτικών δεν οδηγεί παρά σε μια κοινωνία αγριανθρωπισμού, ακόμα μεγαλύτερης απεξάρθρωσης του κοινωνικού ιστού και έτσι - για ένα επιπλέον λόγο - μεγαλύτερης στροφής των νέων στις ουσίες.
Μπορεί να μείνει κανείς απαθής απέναντι σ΄ ένα σύστημα πού καταδικάζει 1 στα 5 παιδιά σε Ευρώπη και Αμερική να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και 250 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο να μεγαλώνουν στους δρόμους; Μπορεί να μένει απαθής απέναντι στην τρομακτική φτώχεια, στην προσφυγιά, τις αρρώστιες από επιδημίες που θεωρούσαμε ότι είχαν εξαλειφθεί, τους πολέμους, τη θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους; Ποιόν τελικά εξυπηρετεί αυτό το κλίμα κοινωνικής απάθειας; Ποιόν άλλον εκτός από αυτούς πού έχουν οικονομικό και πολιτικό συμφέρον να συντηρούν την ανισότητα, την εκμετάλλευση, τη δυστυχία, τη χειραγώγηση της συνείδησης των ανθρώπων χρησιμοποιώντας γι΄ αυτό το σκοπό και τα ναρκωτικά;
Βήχος Παναγιώτης

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Το «παιδομάζωμα», οι φασίστες και η «εκμάθηση» της Ιστορίας

Το «παιδομάζωμα», οι φασίστες και η «εκμάθηση» της Ιστορίας

FREE photo hosting by Fih.gr FREE photo hosting by Fih.gr
{ΦΩΤΟ ΔΕΞΙΑ: Οι "παιδουπόλεις" που δημιουργήθηκαν το 1947 στα πλαίσια του Οργανισμού Βασιλικής Πρόνοιας, που συγκροτήθηκε τον Ιούλη του ίδιου χρόνου, δεν ήταν παρά η συγκέντρωση παιδιών - κυρίως ανταρτόπαιδων - που αρπάζονταν από τις εμπόλεμες περιοχές και στοιβάζονταν στα "τολ", για να διαπαιδαγωγηθούν σύμφωνα με την εθνικόφρονη αντικομμουνιστική ιδεολογία}. Σάλο προκάλεσε το πρωτοσέλιδο των "Νέων" με τη φωτογραφία μικρών παιδιών σε... μάθημα στα γραφεία της Χρυσής Αυγής Αρτέμιδας, το οποίο η ίδια η Χρυσή Αυγή δηλώνει πως περιλαμβάνεται σε εκδηλώσεις που ξεκινούν για παιδιά από 6-10 ετών με την ονομασία "Διάπλαση των Παίδων"!!! "Συχνά πυκνά οι φασίστες της Χρυσής Αυγής προκαλούν την ιστορία και τις μνήμες ενός ολόκληρου λαού που έζησε στο πετσί του την ναζιστική κατοχή και πολέμησε με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στο φασισμό και τους πολιτικούς του, τους κουκουλοφόρους και τους κουίσλιγκ. Καινούργιο τους «κατόρθωμα» η «εκμάθηση» μικρών, ανήλικων μαθητών, της Ιστορίας μας μέσα από τα βιβλία του Γεωργαλά και τα άρθρα του Γκαίμπελς!!! Πρόκληση ο χτεσινός διάλογος στη Βουλή για τη "διάπλαση των παίδων" της Χ.Α. Στις διαμαρτυρίες όλων των κομμάτων (πλην Ν.Δ.) για τη Χ.Α. η οποία θέλει, λέει ,να διδάξει την αληθινή ιστορία στα Ελληνόπουλα, θα έπρεπε να συμπεριληφθεί η ερώτηση αν στην προσπάθειά τους αυτή θα πρόσθεταν κάποιες "μικρές λεπτομέρειες" των δικών τους ιδεολογικών προγόνων που τις ιδέες τους ενστερνίζονται και τους τιμούν μέχρι τις μέρες μας. Όπως : τα 50.000.000 νεκροί, οι φούρνοι ,τα στρατόπεδα εργασίας και τα μαρτύρια σε Γερμανούς αντιφρονούντες, Εβραίους, τσιγγάνους , ομοφυλόφιλους , που οι ομοϊδεάτες τους άφησαν πίσω τους. Καθώς και τους700.000 νεκρούς από πείνα, κακουχίες, εκτελέσεις στην Ελλάδα. Και ας τους θύμιζαν ότι εκτός από την "ψώρα" χαμένη μέσα στο τεράστιο έργο του Καζαντζάκη, υπάρχει και η "Πανούκλα" του Καμύ. Σε όσους διαμαρτύρονται, οι Χρυσαυγίτες μιλάνε για το «γνωστό» παιδομάζωμα των Κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο! Ποια είναι όμως η αλήθεια για το «Κομμουνιστικό παιδομάζωμα» και ποια η αλήθεια του παιδομαζώματος της Φρειδερίκης με τη συνδρομή της «χριστιανικής» οργάνωσης, Χρυσοπηγής; Ας δούμε λοιπόν την ιστορία μας χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και παρωπίδες.
Βήχος Παναγιώτης

Προς το τέλος του 1947 ο εμφύλιος πόλεμος φούντωσε για τα καλά και η ανάγκη για να υπάρξει ειδική μέριμνα για τα παιδιά - ούτως ώστε να μην υποστούν με τη ζωή τους τις συνέπειες - ήταν κάτι παραπάνω από φανερή. Στις περιοχές που έλεγχαν οι αντάρτες αυτή η ανάγκη έπαιρνε καθημερινά επιτακτικό χαρακτήρα. Ευθύς εξαρχής υπήρχε το ζήτημα της εξασφάλισης των παιδιών ανταρτών - από την κατεχόμενη Ελλάδα - που είχαν μεταφερθεί στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές από τους γονείς τους για να προστατευτούν. Όμως, η ένταση του πολέμου, σιγά σιγά, γενίκευσε το πρόβλημα και ο εκκλήσεις των κατοίκων της Ελεύθερης Ελλάδας προς την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση να πάρει μέτρα, έλαβαν μαζικό χαρακτήρα. Η μόνη διέξοδος για τη λύση του προβλήματος ήταν η μεταφορά αυτών των παιδιών στις λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες», όπως και έγινε. Τόσο οι λαϊκές οργανώσεις των ανταρτοκρατούμενων περιοχών, όσο και η ΠΔΚ απηύθυναν σχετικό αίτημα στις χώρες αυτές και η μεταφορά των παιδιών άρχισε να πραγματοποιείται - με μαζικό και οργανωμένο τρόπο - από το Μάρτη του 1948. Για το θέμα αυτό, μάλιστα, σχετικές ανακοινώσεις έκανε ο ραδιοσταθμός "Ελεύθερη Ελλάδα" (Βλέπε: "Δελτίο ειδήσεων ΔΣΕ", 3/3/1948), ενώ το υπουργείο Εσωτερικών της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στις 7/3/1948 έδωσε στη δημοσιότητα την εξής ανακοίνωση:
"Λαϊκές και άλλες οργανώσεις πρόνοιας και προστασίας του παιδιού της Ελεύθερης Ελλάδας, καθώς και χιλιάδες γονείς και κηδεμόνες απευθύνθηκαν προ καιρού με εκκλήσεις στις φιλανθρωπικές οργανώσεις των Λαϊκοδημοκρατικών Χωρών και ζήτησαν απ' αυτές να περιθάλψουν και να προστατέψουν την ελληνική παιδική νεολαία που κινδύνευε από τον υποσιτισμό και τη βαρβαρότητα του μοναρχοφασισμού.
Οι φιλανθρωπικές και οργανώσεις προστασίας της παιδικής ηλικίας, καθώς και διάφορες οργανώσεις της νεολαίας των χωρών αυτών, με εξαιρετική χαρά και ευχαρίστηση, αποδέχτηκαν τις εκκλήσεις αυτές και ανέλαβαν να περιθάλψουν τα Ελληνόπουλα για όσο διάστημα θα χρειαστεί.
Η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, βλέποντας πως με την καταστροφική πολιτική, που από το 1945 εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από ξένους και ντόπιους εκμεταλλευτές, με τις συνεχείς καταστροφές και λεηλασίες που συστηματικά εφάρμοζε και εφαρμόζει ο μοναρχοφασισμός σε βάρος του λαού και της περιουσίας του, ελαττώθηκαν οι δυνατότητες ανάλογης διατροφής που έχει ανάγκη η παιδική ηλικία. Με το εγκληματικό πέταμα στους δρόμους των πόλεων 150.000 και πάνω παιδιών, που καθημερινά δεκάδες απ' αυτά πεθαίνουν. Με την τελευταία διαταγή της Φρειδερίκης, που διέταξε τους υποτακτικούς της να συγκεντρώσουν όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά στα αστικά κέντρα για να τα μετατρέψουν σε γενίτσαρους και να τα βάλουν αναγκαστικά στις αγαπητές της χιτλερικές οργανώσεις νεολαίας. Ακόμα δε και με τους άνανδρους βομβαρδισμούς των ανυπεράσπιστων γυναικόπαιδων, από τους οποίους τον τελευταίο καιρό σκοτώθηκαν 120 παιδάκια, αποφάσισε να κάνει αποδεκτές τις αιτήσεις των λαϊκών οργανώσεων και των γονιών και να εγκρίνει την αποστολή και παραμονή των παιδιών, μέχρις ότου οι συνθήκες στη χώρα μας θα επιτρέψουν την επιστροφή τους.
Η ψευτοκυβέρνηση της Αθήνας και οι πάτρωνές της σηκώνουν καπνούς συκοφαντίας για να σκεπάσουν τις συνεχείς ήττες και διαλύσεις μονάδων του στρατού τους, που υφίστανται από επιχειρήσεις του ΔΣΕ, ιδίως τις τελευταίες μέρες στην Πελοπόννησο, Θεσσαλία και Ήπειρο. Απάντηση στις συκοφαντίες της δίνουν τα ευχαριστήρια τηλεγραφήματα, που κατά εκατοντάδες κατακλύζουν τη Δημοκρατική Κυβέρνηση σ' όλες τις γωνιές της Ελλάδας, ελεύθερης και σκλαβωμένης" (Βλέπε: Δελτίο Ειδήσεων ΔΣΕ, 8/3/1948 και εφημερίδα "Εξόρμηση" 15/3/1948).
Η μεταφορά και η εγκατάσταση των παιδιών στις «ΛΔ»
Η αποστολή των παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών τους, κι όπου δεν υπήρχαν γονείς, με τη σύμφωνη γνώμη των στενών τους συγγενών. Επρόκειτο για παιδιά που στη μεγάλη τους πλειοψηφία ήταν παιδιά ανταρτών ή συγγενείς τους. Προέρχονταν κυρίως από τις βόρειες περιοχές της χώρας, αν και ανάμεσά τους υπήρχαν ανταρτόπαιδα από τη Νότια Ελλάδα, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη. (βλέπε: Θ. Μητσόπουλου: "Μείναμε Ελληνες", σελ. 15 - 20). Η αποστολή ήταν οργανωμένη τόσο από μέρους των ανταρτών όσο και από τις χώρες υποδοχής. Τα παιδιά καταγράφονταν σε ειδικές καταστάσεις και συνοδεύονταν στη χώρα υποδοχής από άνθρωπο που είχε εκλεγεί από τα συμβούλια γονέων της Ελεύθερης Ελλάδας. Ανά 25 παιδιά υπήρχε κι ένας τέτοιος συνοδός (Βλέπε: "Δελτίο Ειδήσεων ΔΣΕ" 3/3/1948).
Οι χώρες υποδοχής, σε συνεργασία με την ΠΔΚ, είχαν φροντίσει για τη μεταφορά και την εγκατάσταση των παιδιών από τη στιγμή που περνούσαν τα σύνορα, για τη διατροφή τους και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, για τη δημιουργία σε γενικές γραμμές όλων εκείνων των συνθηκών άνετης διαβίωσης και μόρφωσής τους. Χώρες που δέχτηκαν παιδιά ήταν η Γιουγκοσλαβία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Τσεχοσλοβακία, η Πολωνία, η Ανατολική Γερμανία (ΓΛΔ), η Βουλγαρία. Επίσης, παιδιά δέχτηκε και η Αλβανία, τα οποία προωθήθηκαν στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες, καθώς και η ΕΣΣΔ μετά την ήττα του ΔΣΕ και το πέρασμα των ανταρτών στην πολιτική προσφυγιά. Για την παρακολούθηση, τη φροντίδα και τη μόρφωση των παιδιών το ΚΚΕ και η ΠΔΚ από το Μάη του 1948 ίδρυσαν την Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί (ΕΒΟΠ), την οποία στελέχωσαν εξαίρετοι επιστήμονες και παιδαγωγοί όπως ο Π. Κόκκαλης (επικεφαλής), η γνωστή λογοτέχνης Ελλη Αλεξίου, ο παιδαγωγός Γ. Αθανασιάδης, οι εκπαιδευτικοί Στρ, Τσιαραντζίδης, ο Θ. Μητσόπουλος, η Μ. Μινεέμη κ.ο.κ. Η ανάγκη μεταφοράς των παιδιών μπορεί να διαπιστωθεί από πολλές πλευρές. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Από το σύνολο των παιδιών που στάλθηκαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες έπασχαν: το 26% από πνευμονικές παθήσεις, το 17,5% από βρογχικά, το 10,5% από νευρικές παθήσεις, το 14% από ψώρα, το 21,5% από ρευματικά και άλλες αρρώστιες. Υγιή ήταν μόνο το 10,5%. Επίσης, από το σύνολο αυτών που ήταν σχολικής ηλικίας το 60% ήταν τελείως αγράμματα, το 17,5% είχε πάει μέχρι την Α` δημοτικού, το 14% μέχρι τη Β` τάξη, το 5% μέχρι τη Γ` και πάνω από τη Γ` τάξη μόνο το 4% (Βλέπε: Θ. Μητσόπουλου, στο ίδιο, σελ. 46 και 62).
Τη συνέβαινε όμως από την πλευρά του παλατιού, της Εκκλησίας και των πρώην ταγματασφαλιτών;
Η παλαιότερη εισήγηση που συνέταξε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας, κατόπιν προφανώς παραγγελίας της Ιεράς Συνόδου και προσωπικά του ίδιου του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, υπό τη μορφή ιστορικής αναδρομής για την "προσφορά της εκκλησίας εις το έθνος, την Ορθοδοξίαν, την Οικουμένην", αποτελεί πρόκληση στην ιστορική μνήμη. Η πρόκληση δεν αφορά μόνο την ιστορία, αλλά αποτελεί και ευθεία βολή και στο παρόν, καθώς σηματοδοτεί και δίνει το στίγμα του ρόλου που διεκδικεί να παίξει το ακροδεξιό παπαδαριό στην ελληνική κοινωνία.
Η κίνηση αυτή δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια κάποιου εμπνεόμενου από το χιτλερικό "ιδεώδες" και το μαύρο παρελθόν ιεράρχη. Το εν λόγω κείμενο προσθέτει ένα ακόμα κομμάτι στο "παζλ" που σχηματίζονταν με τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες του τότε αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Είχαν προηγηθεί οι ομιλίες του ίδιου, οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου και διάφορες δηλώσεις, που συνθέτουν στην ουσία μια πολιτική πλατφόρμα "αναβάθμισης" διά του "βαπτίσματος" στο μαύρο παρελθόν της εκκλησίας του σύγχρονου πολιτικού ρόλου της, ενός ρόλου με θρησκευτικό περιτύλιγμα.
Εκφράζαν την... ανησυχία τους για το Κυπριακό οι συνεχιστές του "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" αλλά δεν λέγανε κουβέντα για τους χουντικούς που άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες για τη διχοτόμηση της Κύπρου! Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Συχνές-πυκνές ήταν και οι συνεργασίες τους με τον αμερικανό ανθύπατο Μπερνς. Εγραφα σε ένα παλειό άρθρο μου: «Δεν λένε κουβέντα για την ηγεσία της εκκλησίας που υπηρέτησε πιστά τη χούντα των συνταγματαρχών. Αντίθετα με τη φρασεολογία τους διεκδικούν τον τίτλο του πλέον αυθεντικού συνεχιστή της ιδεολογίας που το δικτατορικό καθεστώς εξέθρεψε.
Δεν διστάζουν να υμνήσουν την προσφορά της εκκλησίας που "αντιτάχθηκε στο παιδομάζωμα των Ελληνοπαίδων, που έγινε από τους ξενόδουλους εγκληματίες του συμμοριτισμού". Αλλά στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί, και εξηγούμαι. Το εμπόριο παιδιών και το πραγματικό παιδομάζωμα έγινε από αυτούς τους "αναμορφωτές του έθνους". Παρακάτω θα αναφέρω τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη μαύρη περίοδο, πριν 55 χρόνια, που επιβεβαιώνουν πώς η πορεία αυτού του τόπου κατευθύνθηκε και στιγματίστηκε από τη δράση μιας δράκας αποβρασμάτων, που αφού ματοκύλησαν τον ελληνικό λαό και τους εργαζόμενους με τα όπλα των ιμπεριαλιστών προστατών τους, αφού πάτησαν επί πτωμάτων και δολοφόνησαν τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας και της εργατικής τάξης, προχώρησαν στις "μπίζνες" του ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ "ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ". Γιατί οι κύριοι αυτοί, εκτός των άλλων "δραστηριοτήτων τους", είχανε και τις κλοπές, αρπαγές και αγοραπωλησίες βρεφών, που ονομάστηκαν θύματα του εμφυλίου πολέμου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για θύματα του εμ(ηπορίου λευκής σαρκός που έστησαν στο λεηλατημένο κορμί αυτής της χώρας ο Σκόμπι, οι αμερικανοί, οι Χίτες, το Παλάτι και οι μαριονέτες τους του αστικού πολιτικού κόσμου και του μετεμφυλιακού κράτους.Οι φορείς αυτοί του "πατρίς - Θρησκεία - οικογένεια", οι εντεταλμένοι να ξορκίσουν από τη χώρα το "μίασμα του κομμουνισμού", πουλούσαν προς 4.000 δολάρια το κεφάλι τα παιδιά που είχαν "μολυνθεί από κομμουνιστικά γονίδια"! Γιατί; Γιατί σύμφωνα με τις "αρχές", στη βάση των οποίων θέλησαν να οικοδομήσουν την Ελλάδα, "όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται". Η θεωρία και η ιδεολογία που ήρθε να καλύψει τα εγκλήματά τους, που πρόσφερε στέγη στο κερδοφόρο δουλεμπόριό τους, ήταν και είναι η εθνικοφροσύνη. Στα πλαίσια αυτής της "πατριωτικής" δράσης, οι νικητές του εμφυλίου, οι αρχιτέκτονες του "Παρθενώνα της Μακρονήσου" και του "κοινωνικού προνηματισμού", αποφάνθηκαν ότι τα παιδιά των αριστερών και των κομμουνιστών έπρεπε να πουληθούν στις ΗΠΑ για να "εκδημοκρατιστούν".
Το εμπόριο των μικρών παιδιών και των παράνομων υιοθεσιών από πλούσιους αμερικανούς, αποτέλεσε πριν από δύο δεκαετίες – αν θυμάμαι καλά - πρωτοσέλιδο θέμα στον αστικό Τύπο και τα ιδιωτικά κανάλια. Σοβαρές αποκαλύψεις - πώς και δεν το γνωρίζει ο πολύξερος κύριος Χριστόδουλος - για το θέμα περιέχονται σε σχετικό ρεπορτάζ των New York Times. Στο δημοσίευμα αυτό γίνεται λόγος για 15.000 ¨"ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ" που έφτασαν στην Αμερική μέσω του υπερωκεανίου "Φρειδερίκη" και με την εποπτεία του ελληνοαμερικανού Σ. Σπανός που ως γνωστών διετέλεσε ...θαμώνας του παλατιού και πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ τη δεκαετία του ΄50. Η υπόθεση λοιπόν του παιδομαζώματος επανέρχεται στην επικαιρότητα από τη συμμορία της "Χρυσοπηγής" και την επίσημη εκκλησία της Ελλάδας. Από εκείνους δηλαδή που υπήρξαν τότε στηρίγματα των αλητών, που, μετά την ήττα της αριστεράς στον εμφύλιο, στιγμάτισαν τη ζωή αυτού του τόπου. Και οι συνεχιστές της "Ζωής" και του "Σωτήρα", των Τσιριντάνιδων των Μερτικόπουλων και Παρασκευόπουλων, οι σημερινοί μητροπολίτες της "Χρυσοπηγής", από αυτή τη σκοτεινή "μήτρα" κατάγονται. Το παιδομάζωμα έγινε πραγματικά μα έγινε με τη συμμετοχή αυτών που σήμερα το καταγγέλλουν, με την "ευλογία" υψηλά ισταμένων της εκκλησίας. Γινόταν από τα όργανα της "βασιλομήτορος", που, αφού στη δίνη του πολέμου άρπαζαν βρέφη και παιδιά, τα στίβαζαν στα "αναμορφωτήρια" της εθνικοφροσύνης, αναμένοντας αγοραστές για να τα πουλήσουν!
Ψυχή όλης αυτής της "επιχείρησης" η βασίλισσα Φρειδερίκη (η Φρίκη), αναθρεμμένη, ως γνωστόν, με το πνεύμα του χιτλεροφασισμού μιας και ήταν δραστήριο μέλος της χιτλερικής νεολαίας. Η βρωμερή αυτή γυναίκα είχε οργανώσει ένα μυστικό "δίκτυο" επιλογής παιδιών από τις βόρειες περιοχές της χώρας, που οι γονείς τους πολεμούσαν στις γραμμές του ΕΑΜ και άλλων αριστερών οργανώσεων. Η πρώτη συγκέντρωση και διαλογή γινόταν στη Θεσσαλονίκη, μετά στέλνονταν στην Αθήνα και από κει στην Πάτρα. Ειδικές υπηρεσίες, που κινούνταν μόνιμα στο σκοτάδι, τα επιβίβαζαν στο "Υπερωκεάνειο Φρειδερίκη" με προορισμό τις ΗΠΑ. Τους άλλαζαν τα ονόματά τους και με τις ειδικές "φροντίδες" τους τα έκαναν να ξεχάσουν τους γονείς και τη χώρα τους.
Στο δουλεμπόριο αυτό είχαν αναμειχθεί όχι μόνο παράγοντες των νοσοκομείων, των διάφορων ιδρυμάτων, αλλά και ανώτερα όργανα της αστυνομίας και η εκκλησία. Ο ίδιος ο μητροπολίτης Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνας, ήταν μπλεγμένος στα δίχτυα της Φρειδερίκης και μάλιστα ζητούσε από τους πράκτορες αυτής στη Θεσσαλονίκη, να στέλνουν μόνο γερά και εμφανίσιμα παιδιά! Την περίοδο 1949-1960 στην Πάτρα είχε αναπτυχθεί δίκτυο εμπορίας βρεφών με εγκέφαλους αυτής της επιχείρησης το δικαστή Στιβ Σκόπα (για το υποκείμενο αυτό κάνει λόγο και η εφημερίδα New York Times) που βρισκόταν στην Αμερική, σε συνεργασία με τον μεγαλοδικηγόρο Ψαρή στην Ελλάδα. Εστειλαν για υιοθεσία εκατοντάδες βρέφη, που τα παρουσίαζαν ως νεκρά στους γονείς τους, στην Αμερική, παίρνοντας μάλιστα 3.000 δολάρια για κάθε παράνομη υιοθεσία!
Τελειώνοντας να αναφέρω την ύπαρξη κάποιου αρχείου σχετικά με τις παράνομες υιοθεσίες από την Φρειδερίκη το οποίο βρισκόταν σε κτίριο της Οδού Ολύμπου (Ανω Χαραυγή), όπου στεγαζόταν ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας (πρώην Βασιλική Πρόνοια) και το οποίο πριν εφτά χρόνια το Μάη του 1995, το μετέφεραν κρυφά και νύχτα σε άλλο μέρος της Αθήνας για να χαθούν τα ίχνη του. Οι φάκελοι αυτοί πρέπει να βρίσκονται σήμερα στην οδό Υπατίας 6! Αν ανοιχτούν αυτοί οι φάκελοι η μπόχα θα καλύψει την "ιερή" μυρουδιά των δεσποτάδων και όχι μόνο».
 
Αυτά δε τα λένε οι μαχαιροβγάλτες ναζίδες της Χρυσής Αυγής, ούτε τα κανάλια της διαπλοκής.
"Τα "μαθήματα" αυτά, δυστυχώς, δεν είναι το πρώτο παράδειγμα του πώς η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να παρέμβει στην εκπαιδευτική διαδικασία για να διαμορφώσει κατά τα δικά της πρότυπα τη νέα γενιά. Θυμίζουμε την παρέμβαση στο νηπιαγωγείο της Λευκάδας, τις ερωτήσεις βουλευτών της για εκπαιδευτικό πρόγραμμα ευαισθητοποίησης για την μετανάστευση σε σχολείο της Φιλαδέλφειας αλλά και μικρότερα περιστατικά που καταγγέλλονται κατά καιρούς σχετικά με τον "προσηλυτισμό μαθητών"".