ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ "ΦΟΥΣΚΑΣ"!

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ "ΦΟΥΣΚΑΣ"!

ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Τελικά φαίνεται ότι το χρηματιστήριο δεν συμφωνεί με τα όσα λέει ο Σημίτης, περί επιτυχίας στο Ελσίνκι. Έτσι, λοιπόν, την ώρα που οι μικροεπενδυτές χάνουν τα "αυγά και τα πασχάλια", στη Σοφοκλέους, τα παράσιτα μιας έτσι κι αλλιώς εκμεταλλευτικής κοινωνίας, οι σφετεριστές της υπεραξίας των εργαζομένων κερδοσκοπούν. Φτιάχνουν μια εικονική πραγματικότητα την οποία την πλασάρουν για δημόσια θέα και προσηλυτισμό, ανάβοντας τα καλύτερα λαμπιόνια της σαθρής τους βιτρίνας. Μόνο που τα σαγηνευτικά φωτάκια είναι περασμένα γύρω από το λαιμό των πεπλανημένων θυμάτων τους. Το ατύχημα των τελευταίων είναι ότι μέχρι να αντιληφθούν πως είναι οι "κούκλες" της φανταχτερής βιτρίνας, οι προπαγανδιστές του "λαϊκού καπιταλισμού" τους έχουν μετατρέψει από "συμμέτοχους" της οικονομικής πραγματικότητας σε αμέτοχους μπατίρηδες. Θα μου πείς καλά να πάθουν, τάθελαν και τάπαθαν. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που το μεροκάματο δεν φτάνει ούτε για "ζήτω", που η ανεργία χτυπά διψήφια νούμερα, που η ευρωπαϊκή πρωτιά στη φτώχεια είναι κατακτημένη με... άνεση, είναι πολύ εύκολο για τους ειδικευμένους "κηπουρούς" του συστήματος να ανθίσουν την ιδεολογία του τζόγου. Το "λίπασμα" άφθονο. Είναι γνωστή η θέση μας. Ο καπιταλισμός τόσο του χρηματιστηρίου που εμφανίζει "υπερθερμία" όσο και εκείνου που εμφανίζει "υποθερμία", είναι ο καπιταλισμός της "φούσκας".

Μια "φούσκα", που σημειωτέον δεν αποτελεί "λάθος" του συστήματος, όπως μερικοί διατείνονται, αναζητώντας άλλοθι μόλις σκάσει η "φούσκα" και στραπατσάρει ων ουκ έστιν αριθμός νοματαίους. Γέννημα του συστήματος είναι, σάρκα από τη σάρκα του, συστατικό του στοιχείο, αναπόσπαστο και μασίφ, όπως η καμπούρα που κουβαλάει ο Κουασιμόδος.

* * *

Στο χρηματιστήριο οι πολυεθνικές και οι μετρ της καθ΄ όλα νόμιμης αρπαχτής, σερβίρουν στα θύματά τους "αέρα κοπανιστό", και ο "καλός" τζογαδόρος "επενδυτής", αυτός με το ισχυρό χαρτοφυλάκιο, γίνεται ισχυρότερος ενώ ο άλλος, εκείνος που μέχρι χτες τον αποκαλούσαν "συνεργάτη" τους, ξαναγυρίζει στο ΛΟΤΤΟ. Η παραμυθένια ζωή, που ποτέ δεν έζησε "πέταξε" και πάει. Τέρμα τα "θα κάθεσαι και θα εισπράττεις πονηρούλη". Κι αυτό αν καταδεχτούν να του δώσουν σημασία, καθώς θα τρώει την κλωτσιά για να πάρει την άγουσα προς τα "λίμιτ ντάουν" των αυταπατών του.

* * *

Στο χρηματιστήριο Αθηνών, τα παράσιτα μιας έτσι κι αλλιώς εκμεταλλευτικής κοινωνίας, οι σφετεριστές της υπεραξίας των εργαζομένων κερδοσκοπούν. Δεν θα ήταν λογική εξήγηση αν επιχειρούσε κανείς να αποδώσει την ψύχωση του χρηματιστηρίου σε μια απροσδιόριστης αιτίας μαζική... βραδύνοια που έχει καταλάβει από τους λουόμενους στις παραλίες μέχρι τους δανειζόμενους καταναλωτικά δάνεια που σπεύδουν να τα εκταμιεύσουν στο ρυθμό του "πουλάμε και αγοράζουμε". Στην Ελλάδα του Κώστα Σημίτη οι "ορισμένες συνθήκες" είναι υπερώριμες. Σε μια χώρα που το μεροκάματο - όταν υπάρχει - δεν φτάνει ούτε για "ζήτω", που η ανεργία χτυπάει διψήφια νούμερα, που η ευρωπαϊκή πρωτιά στη φτώχεια είναι κατακτημένη με... άνεση, είναι πολύ εύκολο για τους ειδικευμένους "κηπουρούς" του συστήματος να ανθίσουν την ιδεολογία του τζόγου. Διότι σαφώς και έχει ιδεολογία ο ναός διεξαγωγής ενός τζόγου, χωρίς, βέβαια, ένα ντεκόρ με ρουλέτες και κουλοχέρηδες, αλλά γεμάτος από θεσμικούς... "παπατζήδες". Το "λίπασμα" άφθονο. Κάπως έτσι το χρηματιστήριο μετατρέπεται, με την επιμελημένη προσπάθεια του κράτους (μας) και της "γενναιόδωρης" κυβέρνησής (μας), που μέχρι και προεκλογικές διαφημίσεις φτιάχνει για να το προβάλει, σε "κράχτη". Μόνο που ποτέ δεν θα πάψει να είναι ο "κράχτης" μιας κοινωνίας που σαπίζει. Κάποιοι, φυσικά, έχουν ανοσία στη σαπίλα και όχι μόνο την υπηρετούν μα και κερδίζουν από αυτήν. Αλλά οι πολλοί, η συντριπτική πλειοψηφία - αν δεν πάρουμε τα μέτρα μας - τελεί υπό τη διαρκή απειλή να προσβληθεί από σαλμονέλα...

Σχόλια που έκανα σε διάφορες εφημερίδες τον Οκτώβρη του 1999