ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΝΥΜΟΥ
μνήμης του Ελευθερίου Βενιζέλου» αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ το ελληνικό Κοινοβούλιο να
καθιερώσει την 18 Μαρτίου, ημερομηνία κατά την οποία η πρώτη συνεδρίασης της
Βουλής θα διατίθεται σε ομιλίες σχετικές με το «έργο» του «μεγάλου» Ελληνα
πολιτικού. ΠΟΙΟΣ ΉΤΑΝ ΌΜΩΣ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ;
1989
Επίσης η Εθνική Αντιπροσωπεία αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ, μετά από πρόταση του Προεδρείου της, να καθιερώσει βραβείο που θα απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο συγγραφικό έργο που θα προάγει τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς!
Αυτά έγραφαν όλες οι εφημερίδες την Παρασκευή 17 Μάρτη αναφερόμενες στην εκδήλωση που έγινε για τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αλλά αν οι αστοί πολιτικοί και η ουρά τους ψηφίζουν ομόφωνα υπέρ του Βενιζέλου, οι μεγάλοι στην ηλικία Κομμουνιστές ξέρουν και οι νεότεροι πρέπει να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο «Εθνάρχης» ο επονομαζόμενος Ελευθέριος Βενιζέλος.
Αλήθεια τι ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και τι ρόλο έπαιξε στην Νεότερη Πολιτική Ιστορία; Κατ’ αρχήν αν θέλει κάποιος να αποδώσει αντικειμενικά κάθε προσωπικότητα, οφείλει να την εξετάσει στη δυναμική των κοινωνικών συνθηκών και των αναγκών της κοινωνίας για δοσμένη ιστορική περίοδο. Το οποιοδήποτε έργο του, ή τα χαρίσματα που μπορεί να έχει πρέπει να τα συσχετίσει με το αν εκπλήρωναν αυτές τις ανάγκες, σε ποια ταξική κατεύθυνση στάθηκαν και τι λόγους εξυπηρέτησαν.
Αν λοιπόν έτσι δούμε και τον Ελευθέριο Βενιζέλο θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε ικανός πολιτικός στα στενά πλαίσια της αστικής τάξης την οποία υπηρέτησε ως το τέλος της ζωής του, εκφράζοντας τις αντιθέσεις της και την υποταγή της στην ξένη εξάρτηση.
ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ «ΒΑΣΙΛΙΑ – ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Το κύριο στοιχείο που προβάλλει η αστική τάξη – και όχι μόνο οι εκπρόσωποί της – για το Βενιζέλο σαν «αναμορφωτή» είναι η αντίθεσή του με το Βασιλιά Κωνσταντίνο, τη Μοναρχία γενικότερα και τις απεριόριστες εξουσίες που επέρρεαν απ’ αυτήν. Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται ιστορικά στην αναγκαστική εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου το 1915, εξαιτίας των διαφορών με τον τότε πρωθυπουργό Ε. Βενιζέλο. Η εκθρόνιση έγινε με την «βοήθεια» των Αγγκλων και των Γάλλων για συμφέροντα που θα εξηγήσω πιο κάτω.
Να τι έλεγε ο Λένιν για την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου: «Οι “πολιτισμένοι” ιμπεριαλιστές της Γαλλίας, Αγγλίας, Ρωσίας κλπ., βασάνισαν με την πείνα μια ολόκληρη χώρα, έναν ολόκληρο λαό, για να τον εξαναγκάσουν με την “πίεση” να αλλάξει πολιτική» («Πράβντα 16/6/1917»)
Για να καταλάβουμε την πραγματική ουσία αυτής της αντίθεσης πρέπει να μεταφερθούμε λίγο στο διεθνές σκηνικό εκείνης της περιόδου. Σαν αποκορύφωμα της πολιτικής ξαναμοιράσματος εδαφών για τη δημιουργία καινούργιων αγορών από τις ιμπεριαλιστικές χώρες, υπήρχε το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-18). Στην Ελλάδα από το 1914 έχουν διαμορφωθεί ουσιαστικά δύο πολιτικά «στρατόπεδα» των Βενιζελικών της Αντάντ και των βασιλικών, οι οποίοι υιοθετούσαν τη θέση της «ουδετερότητας» στον πόλεμο (ενώ στην ουσία υποστήριζαν τη Γερμανία). Αυτή όμως η αντίθεση που δεν έχει σχέση με κάποιο μέτωπο του βενιζέλου ενάντια στο θεσμό της βασιλείας γενικά βγαίνει από την πολιτική του.
Συγκεκριμένα ο ίδιος αρκετά χρόνια μετά (9-3-1936) σε γράμμα του προς τον Λ. Ρούφο θα γράψει: «Από μέσα από την καρδιά μου αναφωνώ: ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ»! Σε λιγότερο από 5 μήνες ο βασιλεύς θα καταλύσει τις ελευθερίες και θα εγκαθιδρύσει τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου!
Η «ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ»
«Η Μεγάλη Ιδέα». Έτσι ονομάστηκε η ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ του Ελληνισμού κατά την περίοδο 1840-1922…» (Απόσπασμα από το βιβλίο της Γ΄Λυκείου «Θέματα νεότερης και σύγχρονης Ιστορίας» σελ. 173). Οι δύο συνασπισμοί του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, χρειάζονται την Ελλάδα σαν πιόνι στους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς τους ιδιαίτερα για την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ιδιαίτερα χρειάζονται το έδαφός της για ανάπτυξη κάθε είδους δράσης, αλλά και το στρατό της. Γι’ αυτό και η Αγγλία δεν διστάζει να υποσχεθεί στο Βενιζέλο την ολοκλήρωση της «Μεγάλης Ιδέας του».
Η Ιδέα αυτή αποσκοπούσε στη δημιουργία της Ελλάδας των 5 θαλασσών και των τα ηπείρων μαζί με την προσάρτηση και του Ευρωπαϊκού μέρους της Τουρκίας. Η αισιοδοξία αυτή του αστού πολιτικού είχε τις βάσεις της στις φιλοδοξίες της ανερχόμενης αστικής τάξης και στη δημιουργία νέων “οριζόντων” για την ανάπτυξη της δράσης του κεφαλαίου. Αφορμή για την προπαγάνδιση αυτής της “Ιδέας” στις λαϊκές μάζες ήταν και η ύπαρξη μιας μεγάλης ελληνικής μειονότητας στα παράλια της Τουρκίας και συνειδητή διάδοση της για την “κακομεταχείρηση” τους. (Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις των Τούρκων). Οι συμμαχικές δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία) εκμεταλλευόμενοι αυτή τη φιλοδοξία έσπρωξαν μέχρι και την Μικρασιατική Καταστροφή. (Το 1922) την προώθηση αυτής της «ιδέας».
Ο Βενιζέλος είχε χάσει τις εκλογές το 1920. Η κυβέρνηση όμως των βασιλικών συνέχισε στο έπακρο το έργο του. Ακολουθώντας μια πολιτική υπέρ της Αντάντ, δέχτηκαν έναντι ανταλλαγμάτων, να συνεχίσουν την Μικρασιατική εκστρατεία, που είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για την Ελλάδα.
ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Η «εθνική» υποταγή στις Μεγάλες Δυνάμεις δεν περιορίζεται όμως μόνο στις συνέπειες του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου και τη Μικρασιατική καταστροφή. Ο Βενιζέλος ξέροντας τις διαθέσεις της καπιταλιστικής Γαλλίας, πρότεινε το 1919 στον εξίσου «Φιλελεύθερο» και «δημοκράτη» Κλεμανσώ την αποστολή ενός σώματος στρατού στην Ουκρανία και την αποστολή πολεμικού στόλου στο λιμάνι της Οδησσού!
Στόχος η κατάπνιξη της νεαρής Σοβιετικής Δημοκρατίας! Η γαλλική κυβέρνηση δέχτηκε την προσφορά του Βενιζέλου και υποσχέθηκε σαν αντάλλαγμα πως θα υποστηρίξει τις αξιώσεις της Ελλάδας «επί της Θράκης και της Σμύρνης»! Ο Βενιζέλος δεν περιορίστηκε στην αποστολή στρατευμάτων. Το 1919-1920 «έστειλε Κρητικούς του στενού του περιβάλλοντος εφοδιασμένους με μεγάλο χρηματικό ποσό για αντισοσιαλιστική και αντικομμουνιστική προπαγάνδα…μ΄εντολή να τραβήξουν τους Έλληνες της Γεωργίας από το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό». (Γ. Κορδάτος «Ιστορία της Ελλάδος», τόμος 13, σελ. 523).
ΤΟ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ» ΤΟΥ ΕΡΓΟ
Ο Βενιζέλος εξυπηρέτησε την ανοδική πορεία της αστικής τάξης και προώθησε τον κρατικό παρεμβατισμό, ξεκαθαρίζοντας τον δρόμο από τις δυσκολίες που δημιουργούσαν στον αστικό εκσυγχρονισμό τα φεουδαρχικά στοιχεία και τα τζάκια της εποχής. Σ΄αυτό το φόντο πρέπει να δούμε και το κοινωνικό του έργο που δεν στερείται από αντιφάσεις. Θεσμοθέτησε μια σειρά νόμους (για το δικαίωμα της απεργίας, το 8ωρο, την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας κλπ). Νόμοι που αντικειμενικά, δεν έπαιρναν άλλη αναβολή εξαιτίας της ανόδου του λαϊκού κινήματος. Άλλωστε είχε άμεση ανάγκη τη λαϊκή εύνοια και τη λαϊκή υποστήριξη, αφού για 12 χρόνια συνεχώς οι νέοι ήταν στο στρατό!
Ακόμα κι αυτά τα μέτρα που αποσκοπούσαν στο δυνάμωμα των αστών απέναντι στους κοτζαμπάσηδες και τη φεουδαρχία δεν ολοκληρώθηκαν (όπως π.χ. ο αναδασμός της γης). Ο Βενιζέλος υπήρξε εκείνος που δημιούργησε το Νόμο 4229 το 1919 «Περί προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος» (Το γνωστό σαν ΙΔΙΩΝΥΜΟ), που στράφηκε ενάντια στο συνδικαλισμό των δημοσίων υπαλλήλων (1931) κι έπληξε με ιδιαίτερα φορολογικά βάρη το λαό. Οι ρυθμίσεις αυτές βαθιά αντιλαϊκές – πραγματοποιήθηκαν σε μια εποχή που η εργατική τάξη, έχοντας νιώσει βαθιά τα διδάγματα της «Μεγάλης Ιδέας» (ο στρατός πολέμαγε από το 1912 μέχρι το 1922, ενώ ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες είχαν έρθει στην Ελλάδα) και της οικονομικής κρίσης.
Εδειχνε με τους αγώνες το δρόμο. Σ’ αυτή την κατεύθυνση ξαναζωντάνεψε ένα ιδιαίτερο στρατόπεδο στο Καλπάκι, όπου βασανίζονταν οι κομμουνιστές και προοδευτικοί φαντάροι! Το «κοινωνικό» του αυτό έργο αξιοποιήθηκε δεόντως από όλες τις κατοπινές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα από τη δικτατορία του Μεταξά.
Αυτός ήταν ο πραγματικός Βενιζέλος. Δεν ήταν εθνάρχης. Όχι γιατί δεν είχε τα προσόντα, την ευφυία, την καλλιέργεια, την ικανότητα να γίνει εθνάρχης. Αλλά γιατί δεν θέλησε και δεν μπορούσε, γιατί ήταν ευσυνείδητος πολιτικός εκπρόσωπος μιας τάξης, των αστών εκμεταλλευτών και καταπιεστών.
Τελειώνοντας ας δούμε τι έλεγε ο Λένιν για το Βενιζέλο:
ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΛΕΝΙΝ
Εγραφε ο Λένιν στην Πράβδα» της 16ης του Ιούνη 1917!
«…Την Ελλάδα τη στραγγάλισαν οι κύριοι σύμμαχοι διπλωμάτες προκαλώντας στην αρχή το Βενιζελικό Κίνημα – Ο Βενιζέλος είναι πρώην υπουργός του Κωνσταντίνου που πέρασε στην υπηρεσία του αγγλικού κεφαλαίου – αποσπώντας ένα μέρος του στρατού, αρπάζοντας με τη βία ένα μέρος του ελληνικού εδάφους και τέλος εξαναγκάζοντας με την “πίεση” το “νόμιμο” μονάρχη να παραιτηθεί, δηλαδή επιβάλλοντας μια επανάσταση από τα πάνω…
Ασκήθηκε πίεση με την πείνα.
Την Ελλάδα την απόκλεισαν τα καράβια των Αγγλογάλλων και των Ρώσων ιμπεριαλιστών. Την Ελλάδα την άφησαν χωρίς ψωμί…».
Αυτή είναι η αλήθεια κι αυτός ήταν ο Ε. Βενιζέλος χωρίς τα πονηρά φτιασιδώματα της αστικής τάξης και της σημερινής ηγεσίας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου