ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
στην εφημερίδα ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ. Διαβάστε τα ρεπορτάζ σε: ΝΑΟΥΣΑ, Ρόδο, Κάλυμνο,
Κύθηρα, Νάουσα, Γιάννενα, Μεγαλούπολη Μεσσηνίας, Νομός Αχαΐας, Έβρος
Ροδόπη, Αγία Μαρίνα- Άγ. Νικόλαος- Χανιά Κρήτης, Εύβοια, Θεσσαλονίκη,
Θεσσαλία,
Λαύριο, Ζάκυνθο, Ευρυτανία.
-
Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα (Παν. Βήχος)
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.
ΜΑΡΑΖΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΟΡΓΙΑΖΕΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Το όμορφο νησί της
Κρήτης είχα να το επισκεφθώ εδώ και 20 σχεδόν χρόνια! Μια επίσκεψη λοιπόν μετά
20 χρόνια, έχει μειονεκτήματα, αλλά και ένα πλεονέκτημα: έδωσε τη δυνατότητα
ασφαλών συγκρίσεων για τότε και το σήμερα. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου, αλλά
είναι πολύ λυπηρό να διαπιστώνω σήμερα, μετά 20 χρόνια, πως όχι μόνον δεν έχει
αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο, αλλά η κατάσταση είναι χειρότερη, τουλάχιστον
όσον αφορά την αγροτική οικονομία, ενώ για την υποδομή - εγγειοβελτιωτικά έργα
κλπ., - οι άνθρωποι ακόμα συζητούν τα ίδια που συζητούσαν και πριν 20 χρόνια -
ένα φράγμα για να ποτίζουν τα χωράφια τους! Όσον αφορά το οδικό δίκτυο, ως ένας
από τους δείκτες ανάπτυξης και μάλιστα σε ένα ιδιαίτερα τουριστικό μέρος -
γενικά ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει. Στο τμήμα του οδικού άξονα που διατρέχει
το βόρειο τμήμα της Κρήτης, Χανιά - Ηράκλειο, που είχε κατασκευαστεί την περίοδο
της χούντας με απαίτηση του ΝΑΤΟ, απλώς προστέθηκαν μερικά χιλιόμετρα προς τον
Αγ. Νικόλαο ενώ, όσον αφορά τη νότια πλευρά του νησιού και την ενδοχώρα, η
κατάσταση είναι ακόμη πιο απογοητευτική. Αυτό αφορά, τουλάχιστον, τους δύο
νομούς Ηρακλείου και Λασιθίου που μπορέσαμε να διαπιστώσουμε καλύτερα τη δύσκολη
κατάσταση για τον ντόπιο πληθυσμό και ιδιαίτερα για τους φτωχούς αγρότες. Και να
σκεφθεί κανείς ότι πρόκειται για το "πράσινο" νησί του ΠΑΣΟΚ!
Στο νησί είκοσι δύο
χιλιάδες νόμιμα εργαζόμενοι στον Τουρισμό και άλλοι περίπου 9.000 με καθεστώς
"μαύρης" εργασίας, αποτελούν αυτό που ορισμένοι ξενοδόχοι αποκαλούν "προίκα" της
Κρήτης. Απ΄ αυτούς παράγεται επί 210 μέρες κάθε χρόνο αυτό που αποκαλείται
τουριστικό προϊόν. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτούς και όμως αυτοί είναι
οι σύγχρονοι είλωτες του νησιού. Ήδη με μισθούς εξαθλίωσης, όπως συμβαίνει σ΄
όλο τον κλάδο τους, τραβούν επιπλέον "κουπί" καθώς το μεγάλο - και τώρα πλέον
πολυεθνικό - κεφάλαιο, που ελέγχει τον τουρισμό στο νησί, εφευρίσκει όλο και
νέους τρόπους να "βγάλει από τη μύγα ξίγκι".
ΝΟΜΟΣ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Πριν 20 χρόνια
έσφυζε από ζωή. Ήταν ακόμα η αρχή της ένταξης στην ΕΟΚ κι δεν είχαν φανεί τα
αποτελέσματα της Κοινής Αγροτικής πολιτικής πέραν του πλαφόν που είχε μπει για
την παραγωγή σταφίδας και της μειωμένης τιμής της που είχε προκαλέσει και τα
μεγάλα συλλαλητήρια των σταφιδοπαραγωγών στο Ηράκλειο. Στο χωριό Προφήτης Ηλίας,
ένα χωριό, μια ολόκληρη περιοχή, για το Νομό Ηρακλείου συνολικά, με εκτεταμένες
καλλιέργειες απασχολούν, σχεδόν αποκλειστικά, και τώρα την περιοχή. Μόνο που
σήμερα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική, απογοητευτική. Εκεί που, τότε, η ζωή
έσφυζε και οι δυναμικές αυτές καλλιέργειες έδιναν προοπτική, σήμερα, είναι
ολοφάνερος ο κοινωνικός - οικονομικός μαρασμός και η απογοήτευση όσων επιμένουν
να καλλιεργούν.
Κι αυτό βεβαίως,
έχει άμεση σχέση με την τύχη που έχει προδιαγράψει για τα δύο βασικά προϊόντα,
σταφίδα και λάδι, η ΕΕ, με τις πολιτικές συρρίκνωσης των τιμών και κατάργησης
κάθε στήριξης των προϊόντων και έλλειψης κάθε εξασφάλισης των αγροτικών
εισοδημάτων από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Το
αποτέλεσμα αυτό, της καταχρέωσης και του αδιεξόδου, βιώνουν εδώ και χρόνια οι
αγρότες της περιοχής, όπως και άλλων αγροτικών περιοχών, όπως και άλλων
αγροτικών περιοχών, καθώς, όπως μας λένε οι κάτοικοι του Προφήτη Ηλία, τα χρέη
όλο και φουσκώνουν στην αγροτική τράπεζα αφού οι αγρότες αδυνατούν να
ξεπληρώσουν και συνεχώς προστίθενται νέα χρέη κάθε χρόνο, εκτός του ότι τα παλιά
αυγαταίνουν με τα πανωτόκια. Και πώς να μπορέσουν να ξεχρεώσουν; Αφού, όπως μας
λέει ο Γιώργος Ξυδάκης, η τιμή της σταφίδας έχει πέσει σε εξευτελιστικά επίπεδα,
ενώ και η στρεμματική ενίσχυση δεν καλύπτει αυτή τη δραστική μείωση της τιμής.
Από την άλλη κι ενώ συνεχώς μειώνεται η τιμή της σταφίδας, η τιμή των αγροτικών
εφοδίων και των φυτοφαρμάκων αυξάνει χρόνο το χρόνο με άλματα".
Η κατάσταση δεν
είναι καλύτερη με το λάδι αφού χρόνια τώρα, έχει μπει στον Προκρούστη της ΕΕ.
Κατάργησαν κάθε τιμή ασφαλείας ενώ με τους περιορισμούς στην καλλιέργεια,
μειώνουν και τις όποιες ενισχύσεις που δίνονται, επιβάλλοντας τεράστια πρόστιμα
στους παραγωγούς. Τώρα μάλιστα, με την αντικατάσταση της επιδότησης στην
παραγωγή, με επιδότηση κατά δέντρο και κατά ζώνη, με βάση τις οποίες επιβάλλουν
μειωμένους συντελεστές παραγωγής, προσπαθούν να περιορίσουν ακόμα περισσότερο
τις όποιες ενισχύσεις και, έτσι, την καλλιέργεια. Εκτός αυτού, όπως
διαμαρτύρονται οι αγρότες, με τον τρόπο αυτό οι αυθαιρεσίες σε βάρος των
παραγωγών έχουν γίνει κανόνας, ενώ παίζονται και διάφορα παιχνίδια πελατειακών
σχέσεων.
Την ίδια ώρα, όπως
εξηγεί ο Κώστας Μουμουτσάκης, μόνο για τα αγροτικά μηχανήματα, κάθε αγρότης
πληρώνει "καπέλο" εκατομμύρια δραχμές για το ΦΠΑ που είναι 18%, ενώ η τιμή των
καυσίμων έχει γίνει δυσβάσταχτη και η κυβέρνηση, απλώς, επιστρέφει "κάτι ψίχουλα
- "κοροϊδία" μερικών χιλιάδων δραχμών, αντί επιστροφής ΦΠΑ. Στα λιπάσματα και
άλλα βασικά εφόδια, επίσης, οι τιμές διαμορφώνονται ανεξέλεγκτα. Στα
αντιαγροτικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ, δεν μπορεί προβάλλοντας
διάφορα προσχήματα ενώ η κυβέρνηση τους κάνει πλάτες, ουσιαστικά".
Με όλα αυτά, τα
χρέη των αγροτών έχουν γίνει θηλιά στο λαιμό τους! Δεν είναι τυχαίο, όπως μας
λένε χαρακτηριστικά, ότι στα χωριά τους, τα τελευταία δέκα χρόνια, δεν έχει
"σηκωθεί κανένα σπίτι" από τους αγρότες και τα χωριά μαραζώνουν. "Όποιο
κοπέλι μπορεί να βρει δουλειά, φεύγει και όσοι μένουν, κλαίνε τη μοίρα τους κι
αυτοί μαζί με μας"... Αλλά, τολμάμε να ρωτήσουμε, η κυβέρνηση λέει ότι
ρύθμισε και ρυθμίζει τα χρέη των αγροτών και των συνεταιρισμών όλα αυτά τα
χρόνια, ή πως με τον "αγροτοτουρισμό" μπορούν να "κάνουν την... τύχη τους οι
αγρότες". Τότε οι αγρότες εξεγείρονται κυριολεκτικά: "Αυτά τα λένε γι΄
αυτούς που δεν ξέρουν"! Και εξηγούν: "Μ΄ αυτές τις ρυθμίσεις που
πήγαν να κάνουν, ρυθμίζοντας, απλώς, τα ληξιπρόθεσμα, όχι μόνο δεν μπορέσαμε να
ξεχρεώσουμε αλλά, αντίθετα, τα χρέη μας πολλαπλασιάζονται".
"Καταχρεωμένες είναι και οι συνεταιριστικές οργανώσεις",
μας βεβαιώνει ο Γιώργος Μεταξάκης, μέλος του ΔΣ
του τοπικού συνεταιρισμού και πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου. "Έτσι, όχι
μόνον αδυνατούν να λειτουργήσουν και να προστατέψουν το εισόδημα των φτωχών και
μικρομεσαίων αγροτών, αλλά οδηγούνται στο κλείσιμο, ενώ βρίσκονται σε πλήρη
μαρασμό. Ποτέ δε θέλησαν να ρυθμίσουν τα χρέη με τρόπο που να μπορούμε να
ξεπληρώσουμε", προσθέτει...
Στο Ηράκλειο η
διοίκηση του σωματείου των ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι εξαφανισμένη! Από κάτι έντυπα
του σωματείου ανακαλύπτουμε ότι οι συνδικαλισταράδες αυτοί κάνουν αγώνα "ενάντια
στους ξένους"! Έχει εξασφαλισμένη τη θητεία της με τη συνδρομή των
μεγαλοξενοδόχων που φροντίζουν στις αρχαιρεσίες να μεταφέρουν με πούλμαν τους
εργαζόμενους μην τυχόν και χαθούν στο δρόμο! Οι εργαζόμενοι φοβούνται να μας
μιλήσουν! Γύρω μας κάποιοι τύποι μας παρακολουθούν. Όπως μάθαμε ήταν...
συνδικαλιστές του σωματείου που δεν τους... βρίσκαμε να μας μιλήσουν για τα
προβλήματα των εργαζομένων!
Κάποια στιγμή ένας
εργαζόμενος μας λέει ότι τα μεγάλα ξενοδοχεία έχουν μέσα καταστήματα κάθε
είδους. Ο πελάτης πληρώνει προκαταβολικά για ότι τραβάει η όρεξή του και
κυκλοφορεί με ένα λουράκι απόδειξη ότι έχει προπληρώσει. Πρακτικό αποτέλεσμα:
Μόνο το 10% των εγκλείστων στα χρυσά κλουβιά βγαίνει στην πόλη για να ψωνίσει. Η
χαμηλότερη τιμή διανυκτέρευσης σε ένα τέτοιο κλουβί είναι 100.000 δραχμές!
Οι έμποροι, εγκλωβισμένοι στη λογική του μικροϊδιοκτήτη, ζητούν να παραταθεί
το ωράριο των καταστημάτων έως τις 12 τη νύχτα για να πιάσουν τους πελάτες που
αργά το βράδυ βγαίνουν στην πόλη. Το αίτημα αυτό υποκινείται από τα μεγάλα
καταστήματα.
Και τώρα ας δούμε
τι συμβαίνει με τη "ναυαρχίδα" του τομέα παροχής υπηρεσιών Υγείας στην Κρήτη, το
περίφημο Πανεπιστημιακό (ΠΕΠΑΓΝΗ) στο Ηράκλειο. Που όταν φτιάχτηκε ήταν
το καμάρι της περιοχής ενώ σήμερα ως κτίριο έχει ρημάξει! Το νοσοκομείο αυτό
λειτούργησε για πρώτη φορά το 2000 και στοίχισε για να φτιαχτεί 26 δισ. και 450
εκατομμύρια. Όπως ισχύει και για το σύνολο του χώρου της Υγείας, η διοίκηση του
νοσοκομείου έχει σαφείς εντολές να λειτουργεί το νοσοκομείο ως επιχείρηση! Και
ως τέτοια κατόρθωσε το 2000 να έχει "ίδια έσοδα", δηλαδή εισέπραξε χρήμα - από
αυτούς για τους οποίους υποτίθεται πώς, σύμφωνα με τη συνταγματική επιταγή, "το
κράτος μεριμνά δια την υγεία των πολιτών" - ίσο με 14 δισ. και 230 εκατομμύρια.
Δηλαδή, το κράτος στην περίπτωση του ΠΕΠΑΓΝΗ πλήρωσε μόνο τους μισθούς. Στην
πραγματικότητα, όσοι χρειάστηκαν τις υπηρεσίες του νοσοκομείου πλήρωσαν πολύ
περισσότερα από αυτά τα 14 δισ. Ευθέως καταγγέλλουμε ότι για να νοσηλευτεί
κάποιος στο ΠΕΠΑΓΝΗ πρέπει πρώτα πρώτα να έχει περάσει την πόρτα - με το
αζημίωτο βέβαια - του ιδιωτικού Ιατρικού Κέντρου της πόλης, στο οποίο παράλληλα
με τη θέση τους στο δημόσιο διατηρούν ιατρείο οι περισσότεροι μεγαλογιατροί του
ΠΕΠΑΓΝΗ. Ο μεγάλος χαμένος, φυσικά, αυτής της ιστορίας είναι η Δημόσια Υγεία.
Δημοσιεύθηκε στη
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Σαββάτο 4 Νοέμβρη 2000
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου