- ΌΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΈΞΩ ΤΟ ΔΝΤ, Η ΕΕ ΚΑΤΩ Η
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - Μη τους αφήσουμε να ψηφίσουν τα μέτρα ενταφιασμού των δικαιωμάτων
των εργαζομένων - Εργάτες κι εργάτριες, άνεργοι, νέοι και νέες, συνταξιούχοι και
μετανάστες, ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ!
- ΠΟΛΙΟΡΚΕΙΣΤΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ – ΑΝΑΤΡΕΨΤΕ ΤΟΥΣ!
- Η νέα πασοκική διακυβέρνηση έχασε τη
νομιμοποίησή της παίρνοντας τα αγριότερα αντιλαϊκά μέτρα από τον καιρό της
Κατοχής και μετατρέποντας τη χώρα σε προτεκτοράτο της ΕΕ και του ΔΝΤ. Και τα
δύο κόμματα αστικής εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πέφτουν κατακόρυφα στις
δημοσκοπήσεις αλλά προπαντός στις συνειδήσεις. Η χρεοκοπία χρεώνεται σε όλο το
πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης. Το αστικό Κοινοβούλιο γίνεται στόχος
της περιφρόνησης και της οργής του λαού κι όχι κάποιων «ακραίων» ομάδων,
όπως φάνηκε στις 5 Μαΐου. Η διάσπαση βαθαίνει στους κόλπους της αστικής τάξης
και τα διάφορα κέντρα εξουσίας και παρα-εξουσίας (δικαστική εξουσία,
επιχειρηματίες, ΜΜΕ κλπ), ενώ εντείνονται οι αναζητήσεις μιας εναλλακτικής
λύσης στην κρίση αστικής εξουσίας - «κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης», «εθνική ή
οικουμενική κυβέρνηση όλων των κομμάτων», «κυβέρνηση τεχνοκρατών», «Επιτροπή
Εθνικής Σωτηρίας» κ. ά. Εμπρός να τους ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ… - ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
{H κρίση είναι δομική και συστημική και δεν μπορεί να ξεπεραστεί στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Tο ίδιο το πρόβλημα της διαφθοράς του πολιτικού κόσμου και των κρατικών ταγών του, είναι απλώς εκδήλωση της ιστορικής, οικονομικής και ηθικής σήψης του καπιταλισμού. O καπιταλισμός, στην Eλλάδα και διεθνώς, έχει σαπίσει, όπως παλαιότερα η Pωμαϊκή Aυτοκρατορία. Aς μην αφήσουμε άλλο τα πτώματα της ιστορίας να μολύνουν την κοινωνία.
H εργατική τάξη, η νεολαία, τα φτωχά και μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού πρέπει να βάλουν βαθειά το κοινωνικό μαχαίρι. Πρέπει, όπως λέει ένα σύνθημα «να βάλουμε φυλακή» τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας της χώρας. Πρέπει, αλλά δεν αρκεί. Δεν αρκεί να αλλάξουμε το υπαλληλικό προσωπικό της μπουρζουαζίας και του διεθνούς κεφαλαίου. H κρίση επιτάσσει να βάλουμε TEΛOΣ στο ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, της καταπίεσης και του εξευτελισμού. Tο κοινωνικό-οικονομικό και κρατικό σύστημα του ιστορικά χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος πρέπει να συντριβεί με επαναστατικά μέσα.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ
Tο καταλαβαίνουν οι διεθνείς τραπεζίτες και τοκογλύφοι, ακόμη και όταν στοιχηματίζουν στη χρεοκοπία της χώρας για να βγάλουν οι ίδιοι κέρδη. Tο καταλαβαίνει η εγχώρια πολιτική αγυρτεία που ετοιμάζει τις εναλλακτικές της «λύσεις» της καταστολής, ο Xρυσοχουντίδης του εκφυλισμένου ΠAΣOK και ο αδίστακτος αρχηγός της αποστασίας Mητσοτάκης που διαβλέπει ότι στο τέλος της κρίσης θα έχει αλλάξει ριζικά το υπάρχον πολιτικό σκηνικό με την εξαφάνιση των παρόντων κομμάτων και προωθεί μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας».
Προς το παρόν, βέβαια, η ανύπαρκτη «εθνική ενότης» εκφράζεται στη Bουλή μόνο με τη συμπαράταξη του φασιστοειδούς ΛA.O.Σ, αλλά και της θυγατέρας του αιώνιου αποστάτη, με την κυβέρνηση του Γιωργάκη. Όμως η άρχουσα τάξη προετοιμάζει τη διάδοχο λύση με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, την Ντορούλα και την ομάδα που αποσπάστηκε από το Συνασπισμό. Δε θα τους το επιτρέψουμε. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες. Ή θα τους τσακίσουμε ή θα μας τσακίσουν!
Kάτω η κυβέρνηση. Eργατική εξουσία}.
*****************************
Η νέα πασοκική διακυβέρνηση έχασε τη νομιμοποίησή της παίρνοντας τα αγριότερα αντιλαϊκά μέτρα από τον καιρό της Κατοχής και μετατρέποντας τη χώρα σε προτεκτοράτο της ΕΕ και του ΔΝΤ. Και τα δύο κόμματα αστικής εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πέφτουν κατακόρυφα στις δημοσκοπήσεις αλλά προπαντός στις συνειδήσεις. Η χρεοκοπία χρεώνεται σε όλο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης. Το αστικό Κοινοβούλιο γίνεται στόχος της περιφρόνησης και της οργής του λαού κι όχι κάποιων «ακραίων» ομάδων, όπως φάνηκε στις 5 Μαΐου. Η διάσπαση βαθαίνει στους κόλπους της αστικής τάξης και τα διάφορα κέντρα εξουσίας και παρα-εξουσίας (δικαστική εξουσία, επιχειρηματίες, ΜΜΕ κλπ), ενώ εντείνονται οι αναζητήσεις μιας εναλλακτικής λύσης στην κρίση αστικής εξουσίας - «κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης», «εθνική ή οικουμενική κυβέρνηση όλων των κομμάτων», «κυβέρνηση τεχνοκρατών», «Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας» κ. ά. Εμπρός να τους ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ…
Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποσυντίθεται ταχύτατα. Καθώς οι οικονομικές λειτουργίες του κράτους καταρρέουν, δυναμώνουν οι κατασταλτικές του λειτουργίες σαν αντίβαρο. Ποτέ, όμως μια κοινωνία δεν μπορεί να κυβερνιέται αποκλειστικά από την ΓΑΔΑ και την Κατεχάκη του Ντούτσε Χρυσοχουντίδη, με τα ρόπαλα και τα χημικά αέρια των ΜΑΤ και τις μοτοσυκλέτες της ομάδας ΔΕΛΤΑ. Η καπιταλιστική κρίση δεν τρομοκρατείται από βομβίδες κρότου-λάμψης, κι ούτε ο λαός, εξάλλου, όταν καταδικάζεται σε δια βίου σκλαβιά ή ανεργία. Έχει ανοίξει μια παρατεταμένη περίοδος πολιτικής αστάθειας, ταξικής πόλωσης και κοινωνικών συγκρούσεων όπου μπαίνει και θα ξαναμπαίνει επίμονα το ζήτημα «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;» - όχι απλώς ποια αστική κυβέρνηση ή ποιο κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων στην υπηρεσία του κεφαλαίου, αλλά το ποια τάξη θα έχει τις τύχες της κοινωνίας στα χέρια της.
Η άρχουσα τάξη, δυστυχώς βλέπει πολύ καλύτερα την κρίση του συστήματός της και τις επαναστατικές πολιτικές της συνέπειες παρά η Αριστερά, οι επίσημοι κι ανεπίσημοι ή υποψήφιοι πολιτικοί εκπρόσωποι της εργατικής τάξης. Η κοινωνική-οικονομική κρίση έγινε ανοικτή πολιτική κρίση που οδηγεί σε κρίσιμες ταξικές αναμετρήσεις και σε επαναστατικές καταστάσεις, με άλυτο το ζήτημα της κρίσης εξουσίας.
Ποιος και για χάρη ποιου θα πάρει και θα εφαρμόσει ποιες αποφάσεις για την κοινωνία; Το ερώτημα αυτό παραπέμπει στο ερώτημα: Ποιος θα νικήσει ποιον στην κρίσιμη αναμέτρηση την επόμενη περίοδο; Οι κεφαλαιοκράτες, το ΔΝΤ, η ΕΕ, η αστική κυβέρνηση ή οι εργάτες με τα δικά τους όργανα πάλης;
Το κεντρικό πρόβλημα είναι αυτό του χρέους. Όλοι ξέρουν ότι ουσιαστικά το χρεοστάσιο δεν αποφεύγεται. Το ερώτημα είναι αν θα γίνει με τους όρους των καπιταλιστών και προς όφελός τους ή με όρους ριζικής κοινωνικής αλλαγής και προς όφελος του λαού. Οι κεφαλαιοκράτες, το ΔΝΤ, η ΕΕ, η κυβέρνηση δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα. Οι εργάτες έχουν λύση: Να καταργηθεί μονομερώς το χρέος στους διεθνείς τοκογλύφους. Δεν πληρώνουμε τους κλέφτες για τους κλέφτες και τα λαμόγια που χρεοκόπησαν την χώρα πλουτίζοντας οι ίδιοι!
Μια τέτοια ριζική ρήξη με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, με την ΕΕ/ΟΝΕ και το ΔΝΤ, απαιτεί ρήξη και με τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής και με τις εξουσιαστικές σχέσεις που τις περιφρουρούν και τις αναπαράγουν. Το πλέγμα διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο - ελληνικό καπιταλιστικό κράτος συγκροτούν τον ίδιο Γόρδιο δεσμό.
Κόβοντας τον Γόρδιο δεσμό του χρέους, θα χρειαστεί ταυτόχρονα να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες χωρίς αποζημίωση, για να μην κλείσουν από μόνες τους, κλέβοντας τις καταθέσεις των μικροκαταθετών (οι περισσότεροι μεγαλοκαταθέτες ήδη έχουν βγάλει έξω τα κεφάλαιά τους). Με έναν ενιαίο δημόσιο τραπεζιτικό φορέα θα μπορεί να σβηστούν χρέη των λαϊκών στρωμάτων και να χρηματοδοτηθούν τα μικρομάγαζα που τώρα βάζουν λουκέτο, οι βιοτεχνίες, οι φτωχοί αγρότες. Με μια δημόσια επεκτατική πιστωτική πολιτική και την εθνικοποίηση, χωρίς αποζημίωση, κάτω από εργατικό έλεγχο, των στρατηγικών τομέων της οικονομίας (μεταφορές, ενέργεια, επικοινωνίες, βαριά βιομηχανία, αλυσίδες σουπερμάρκετ, Υγεία, Παιδεία), θα μπορεί να αναθερμανθεί η παραγωγή κι η ζήτηση, να χτυπηθεί η ανεργία κι η πείνα, να σχεδιαστεί η οικονομία σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες.
Τέτοιες τομές στο χρέος, στους δεσμούς με τις περιβόητες «αγορές», με την ΕΕ, την ΟΝΕ και το ΔΝΤ, και με τα άγια των αγίων των καπιταλιστών, την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής και κυκλοφορίας, είναι αδύνατες χωρίς επαναστατική αναμέτρηση κι ανατροπή, χωρίς την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και δεν μπορούν να διατηρηθούν μακροπρόθεσμα χωρίς την εξάπλωση της κοινωνικής επανάστασης στην Ευρώπη και διεθνώς.
Η σαφής οριοθέτηση του προγράμματος, της προοπτικής και των αρχών είναι ζωτική για την ιδεολογική χειραφέτηση και συσπείρωση των πιο πρωτοπόρων και μαχητικών δυνάμεων σε μια οργάνωση μάχης για την επερχόμενη κοινωνική επανάσταση. Δεν αποκλείει, όμως, το αντίθετο, την αναζήτηση μορφών κοινής δράσης ή και μετωπικής αντιπαράθεσης σε ταξική βάση ενάντια στον κοινό ταξικό εχθρό. Από αυτήν τη σκοπιά δεν ορθώνουμε σινικά τείχη ή «υγειονομικές ζώνες» διαχωρισμού από τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, του αντι-εξουσιαστικού χώρου, τους κοινωνικούς αγωνιστές γενικότερα.
Οι καιροί απαιτούν την πιο πλατιά αυτο-οργάνωση των μαζών και της πάλη τους με παλιές και νέες μορφές ή και μορφές οργάνωσης που θα είναι πρωτόγνωρες. Σε χώρους δουλειάς, σπουδής και κατοικίας, με εργατικές και λαϊκές συνελεύσεις, με κινήματα στην πόλη, με Επιτροπές (ή Κέντρα Αγώνα) κ.ά. χωρίς να αγνοείται ή να παραγνωρίζεται ο ρόλος των συνδικάτων, αλλά και χωρίς προσαρμογή στη σημερινή ή όποια άλλη γραφειοκρατία. Ο στόχος ένας: να τσακίσουμε την βαρβαρότητα που θέλει να επιβάλλει το κεφάλαιο, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η κυβέρνηση των λακέδων τους.
Non pasaran! Venceremos!
Έξω το ΔΝΤ, η ΕΕ και η κυβέρνηση τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου